De terreur van F-16’s

Maar ze zwijgen allemaal of minimaliseren de terreur aan checkpoints van Israëlische soldaten. De geluidsbombardementen met laagovervliegende F-16’s die al jaren plaatsvinden boven de Gazastrook. Vele Palestijnse vrouwen kregen een miskraam. Andere Palestijnse vrouwen moesten bevallen aan één van de intussen 699 checkpoints omdat Israëlische soldaten hen niet lieten passeren om naar het ziekenhuis te gaan.
Zieke Palestijnen uit de Gazastrook mochten vaak enkel voor verzorging naar Israël als ze collaboreerden met de bezetter: Israël. Waarom zwijgen wij over deze daden van terreur waar de Palestijnse bevolking al jaren mee wordt geconfronteerd? Na alle vredesbeloftes van Oslo, Cairo, Madrid en andere wereldsteden.

Dagboek

Tamer uit Beit Lahiya schreef in zijn elektronisch dagboek: ‘We voelden de aanslag op Hamas-leider Nizar Rayan. Het was in Jabalya vluchtelingenkamp hier vlakbij. Ik leef er met mijn ouders, wij met zijn drieën. Wij moesten op de grond liggen – want we hebben geen kelder of speciale centra om naartoe te gaan om te schuilen. Dus we kunnen ons niet voorbereiden voor massale operaties.’
‘We hopen echt dat deze grondoperatie niet zal beginnen. We wachten enkel, wachten. Eerlijk, er is niets dat we kunnen doen, wat we reeds hebben gedaan. We kunnen enkel veilig blijven in ons huis, en zelfs dat is geen garantie. Israël zegt dat het geen burgers als doelwit uitkiest… maar meer dan honderd burgers werden reeds gedood. Geen van ons heeft genoeg geslapen de voorbije week.’
‘Gisteren lag ik over psychologische teams die in Israël waren om psychologische trauma’s te behandelen van Qassam-raketten. Wie spreekt over 1,5 miljoen Palestijnen die worden getraumatiseerd door F-16’s?’

Nachtmerries

Tamer had het wel degelijk over de dagelijkse terreur van geluidsbombardementen, waarbij jonge Palestijnen in hun broek plassen uit angst, agressief of depressief worden, nachtmerries hebben en andere ernstige trauma’s oplopen. Moet men dan verwonderd zijn dat Palestijnen in de Gazastrook eens zelfgemaakte raketten afschieten op Sderot, een spookstad die voor meer dan 50 % is verlaten sinds jaren.
Het aanpassingsvermogen van de Palestijnen in de Gazastrook is ongelooflijk om hun dagelijkse  problemen door te maken: de groeiende angst omdat men per ongeluk het doelwit kan zijn van een luchtaanval omdat in dezelfde straat een “gezochte persoon” woont, die Israël dan buitengerechtelijk wil vermoorden.
Palestijnse burgers worden dan “nevenschade” genoemd door de Israëlische propagandamachine. Maar hoe snel heb je geen tien Palestijnen dood als nevenschade in een dichtbevolkt gebied als de Gazastrook (gemiddeld 4.100 inwoners per km², maar met de bufferzone waar men niet mag wonen of aan landbouw doen, komt je al snel aan 5.000 inwoners per km² en meer)?
Dan zijn er nog de dagelijkse elektriciteitsonderbrekingen, het tekort aan medisch materiaal en geneesmiddelen, de grensafsluitingen om te beletten dat inwoners van de Gazastrook elders terecht kunnen voor een medische behandeling, enz.
Hoe kunnen kan men een jonge generatie Palestijnen een fatsoenlijke gezonde toekomst bezorgen in dergelijke situatie? Men staat ’s morgens op en wil de koffie zetten en de glasscherven vliegen in het rond in de keuken of men blijft dood in bed liggen omdat brokstukken neerdalen in de slaapkamer na een voltreffer bij de buurman, die lid is van Hamas en werkt in het ziekenhuis . Een misdaad volgens Israël.

Pesterijen

De geluidsbombardementen die Israël al jaren uitoefent op de bevolking van de Gazastrook, de pesterijen aan honderden checkpoints en de onzekerheid of men wordt doorgelaten na uren vernederende ondervragingen, om een zus te bezoeken, naar het werk of school te gaan of naar het ziekenhuis, dat zijn schendingen van essentiële mensenrechten.
We spreken in Europa over “vrije grenzen”, “Schengen” en “er zijn geen grenzen meer”. Niet voor goederen en niet voor mensen. In bezet Palestina zijn er door de Israëlische bezetting 1.001 grenzen, gewoon om van de ene kant van het dorp naar de andere te gaan. En het liefst ziet men de Palestijnen niet eens in het straatbeeld en kondigt men één van de 3.000 militaire orders af die enkel gelden voor Palestijnen.
Men kan dan vaak dagen de woning niet verlaten. Men riskeert nachtelijke invallen door soldaten, die soms blijven bivakkeren met hun wapens op de boven- of benedenverdieping. Men riskeert mishandeling, vernieling van de huisraad, psychische en fysische agressie van militairen, het stelen van waardevolle zaken en geld, het aanhouden van mannen en kinderen zonder enige aanklacht.
Dit is de dagelijkse terreur waar ik zelden over hoor.