Walvissen krijgen tot 40 kilogram plastic per dag binnen

Walvissen krijgen veel meer plastic binnen dan tot nog toe werd gedacht. Uit onderzoek door de Universiteit van Stanford blijkt dat een doorsnee walvis tot 40 kilogram per dag binnen krijgt.

Wetenschappers van de Universiteit van Stanford volgden negen jaar lang blauwe vinvissen, vinvissen en bultruggen met zendertjes. Die gegevens werden gecombineerd met metingen van microplastics in de oceaan om in te schatten hoeveel plastic de dieren binnen krijgen.

‘Er is maar één tussenstap: krill eet het plastic op, en dan eet de walvis de krill.’

Uit de volgapparatuur werd duidelijk dat de dieren zich voornamelijk voeden op 50 tot 250 meter onder het oppervlak. En dat is net de diepte met de hoogste concentraties microplastic in de open oceaan, stelt de studie in Nature.

Blauwe vinvis

Blauwe vinvissen, de grootste dieren van de planeet, nemen het meeste plastic op, naar schatting 10 miljoen stukjes per dag. Dat komt omdat de dieren zich bijna uitsluitend voeden met krill, kleine garnaalachtige diertjes. Zo krijgen ze minstens een miljoen stukjes plastic per dag binnen.

‘Blauwe vinvissen staan ​​lager in de voedselketen dan je zou verwachten door hun enorme omvang’, zegt Matthew Savoca, onderzoeker aan het Hopkins Marine Station van Stanford. ‘Daardoor staan ze dichter bij het plastic in het water. Er is maar één tussenstap: krill eet het plastic op, en dan eet de walvis de krill.’

Bultruggen daarentegen leven voornamelijk van vis en krijgen naar schatting 200.000 stukjes microplastic per dag binnen. En gewone vinvissen, die zich voeden met zowel krill als vis, slokken naar schatting 3 tot 10 miljoen stukjes microplastic per dag op.

Marathon

Bijna alle microplastics die de dieren binnen krijgen, zijn afkomstig van hun prooien en niet van de grote hoeveelheden zeewater die ze verwerken tijdens de jacht, blijkt uit het onderzoek.

In meer vervuilde gebieden, zoals de Middellandse Zee, kunnen de cijfers nog hoger uitvallen.

Dat is zorgwekkend, zeggen de wetenschappers, omdat de dieren misschien niet de voeding krijgen die ze nodig hebben. Mogelijk is de krill immers minder olierijk en vis misschien minder vlezig of vet door de inname van microplastics.
Dat zou betekenen dat de inspannende jacht van de walvissen minder calorieën oplevert, en dat is nefast voor de enorme dieren.

‘Als gebieden boordevol prooien toch niet voedzaam genoeg blijken, is dat tijdverspilling, want de dieren eten in essentie afval’, zegt onderzoeker Kahane-Rapport. ‘Het is alsof je traint voor een marathon en alleen snoep eet.’

Bovendien, zeggen de onderzoekers, gelden de metingen voor het water voor de kust van Californië. In meer vervuilde gebieden, zoals de Middellandse Zee, kunnen de cijfers nog hoger uitvallen.