Stijgende zeespiegel verjaagt toeristen uit Kameroen

Pierre Zambo is hotelmanager in Kribi, een resort in de Zuidelijke Regio van Kameroen. Vroeger kwamen er wekelijks zo’n honderd toeristen naar het hotel, zegt hij. “Nu ben ik blij met vijftig mensen per week.”

Kribi, gelegen in de Golf van Guinea, is een stad met ongeveer vijftigduizend inwoners. Zij zijn voor hun levensonderhoud grotendeels afhankelijk van landbouw, visserij en toerisme. “Toeristen komen nog wel, maar ze zijn minder geïnteresseerd in het strand. Ze gaan liever de bossen in”, zegt Zambo.

Emmanuel Founga is een botanist en eigenaar van een hotel aan de kust van Kribi. “De kustlijn heeft zich sinds 50 tot 100 meter teruggetrokken sinds 1990”, zegt hij. De lokale bevolking raakt zo een belangrijke bron van inkomsten kwijt, doordat het aantal toeristen afneemt. De eerste restaurants en cafés zijn al gesloten. “De stijgende zeespiegel veroorzaakt niet alleen erosie, maar ook vervuiling aan de kust”, zegt Founga. “Afval uit de Atlantische Oceaan wordt door de zee op het strand geworpen. De golven veroorzaken erosie en maken de stranden modderig en vuil.”

Plantziekten en overstromingen

“De kust bij Kribi laat goed zien welke impact de stijgende zeespiegel kan hebben op het leven van mensen”, zegt Tomothé Kagombet van het ministerie voor Natuurbescherming en Duurzame Ontwikkeling.

Niet alleen de kust heeft te maken met de gevolgen van de klimaatverandering. Uit het binnenland komen berichten over minder en onregelmatige neerslag, plantziekten, erosie, hoge temperaturen, droogte en overstromingen. De Kameroense economie is sterk afhankelijk van sectoren die gevoelig zijn voor klimaatverandering, zoals de landbouw-, energie-, en bosbouwsector. Zeventig procent van de bevolking is direct afhankelijk van landbouw.

Kameroen probeert onder meer met geld van de VN-Wereldtoerismeorganisatie (UNWTO) de gevolgen van klimaatverandering voor de kustregio’s te beperken. In Kribi en andere kustgebieden, zoals Douala en Limbe, zijn verschillende projecten opgezet om mensen te helpen zich aan te passen.

“Omdat de kust steeds minder aantrekkelijk wordt, moedigen we mensen aan ook op andere plaatsen toeristische activiteiten te ontwikkelen, zoals excursies naar Baka-pigmeeën en hun rijke cultuur in de regenwouden. Sinds kort is daar veel belangstelling voor”, zegt Muhamadu Kombi, directeur toeristische gebieden van het Ministerie voor Toerisme.

Financiering

Dit gaat echter over plaatselijke projecten. De uitvoering van strategieën uit het Nationaal Klimaatverandering Aanpassingsplan (Penacc), laat nog op zich wachten. Kagombet wijst erop dat Kameroen geen geld krijgt via de VN-Raamwerk Conventie voor Klimaatverandering (UNFCC). “Een van de belangrijkste problemen van Kameroen en andere ontwikkelingslanden is de implementatie van plannen. We zijn afhankelijk van financiering uit rijke landen om dit goed te kunnen doen.”

Er moeten onder meer dijken worden aangelegd en mangrovebomen worden geplant, zegt hij. Kameroen wil de klimaatverandering ook onder de aandacht brengen op scholen. Daarvoor liggen al syllabi klaar. Het nationale actieplan is verder gericht op actie in de industrie, afvalverwerking en transportsector.

Intussen klagen de Kameroeners die niet profiteren van overheidsprojecten tegen de klimaatverandering over de kosten waar ze voor komen te staan. Niet alleen worden ze bedreigd in hun levensonderhoud, ze moeten ook zelf betalen voor de nodige aanpassingen. “Ik moet elk jaar tussen augustus en oktober zandzakken plaatsen om verdere erosie tegen te houden en de muren van mijn hotel te beschermen, zegt Zambo.