Sprankeltje hoop voor koralen

Met het onderzoek wilden de wetenschappers het effect onderzoeken van verzuurde oceanen op de genetica van het Staghorn koraal, een belangrijke koraalsoort in de Grote en Indische Oceaan. Ze bestudeerden tienduizenden genen om uit te vissen welk gen verantwoordelijk is voor de aanpassing aan een verzuring van het water. Die verzuring is het gevolg de hogere CO2-concentratie in de atmosfeer.

“We kwamen tot de ontdekking dat drie dagen blootstelling aan hoge CO2-concentraties de vorming van het skelet hinderde”, zegt hoofdonderzoeker Aurelie Moya, moleculair bioloog aan de Australische James Cook University. “Maar al na negen dagen begonnen de babykoralen zich genetisch aan te passen. De langere blootstelling aan hoge CO2-concentraties is mogelijk minder erg dan we hadden aangenomen op basis van kortetermijnstudies.”

De resultaten suggereren dat babykoralen zich dus mogelijk kunnen aanpassen aan hogere CO2-concentraties in het water. “We stelden vast dat de jonge koralen zich aanpasten aan concentraties die dubbel zo hoog zijn als de concentraties die we vandaag kennen, en dat ogenschijnlijk zonder schadelijke gevolgen voor de levensprocessen”, zegt haar collega David Miller.

Hoop

De studie, die deze maand verscheen in het tijdschrift Molecular Ecology, is een belangrijke opsteker, juist omdat de onderzochte soort zo belangrijk is. “Staghorn koraal is een belangrijke bouwsteen van koraalriffen in de Grote en Indische Oceaan”, zegt Miller. “Algemeen wordt aangenomen dat ze kwetsbaar zijn. Dit werk biedt een sprankeltje hoop dat koraalriffen zich zullen aanpassen aan de verzuring van de oceanen.”

Toch pleiten de wetenschappers voor voorzichtigheid. “Deze studie focust zich op een enkele stressfactor”, zegt Moya. “Maar we moeten beseffen dat de combinatie van factoren waaraan koralen worden blootgesteld, zoals verzuring en warmer water, een grotere impact kunnen hebben op babykoralen.”