Dagelijks zuuraanvallen op vrouwen in India

Vinita Panikker (26) voelt zich ‘de meest ongelukkige vrouw van de hele wereld’. Drie jaar geleden verdacht haar jaloerse echtgenoot haar van een affaire met de baas van het sofwarebedrijf waar ze werkte. Op een nacht overgoot hij haar gezicht met zoutzuur terwijl ze sliep.

De zuuraanval verwoestte het eens zo mooie gezicht van de jonge vrouw bijna volledig. Na 12 chirurgische ingrepen die samen 10.000 dollar kostten, blijft ze nog steeds verminkt en gedeeltelijk blind.

Ze verdiende ooit een goed loon als softwarespecialist maar werkt nu als kok bij een lokale non-profitorganisatie. ‘Mijn leven heeft een draai van 180 graden genomen’, zegt ze. ‘Van een succesvolle carrièrevrouw ben ik nu een sociaal verworpene geworden.’

Patriarchaal

Zuuraanvallen verwoestten in India al de levens van duizenden jonge vrouwen. Hun enige “fout” was dat ze een huwelijksaanzoek afwezen, seks weigerden of het doelwit werden tijdens een huiselijke ruzie.

India kent een sterke patriarchale structuur. Als mannen zich op een of andere manier afgewezen voelen, wordt zuur vaak het wapen waarmee ze vergelding zoeken. ‘Zuuraanvallen brengen ernstige schade toe en branden het huidweefsel soms weg tot op het bot’, zegt Rohit Bhargava, dermatoloog aan het Max Ziekenhuis in Noida. In dit district in de Noord-Indiase deelstaat Uttar Pradesh gebeurden 185 van de 309 zuuraanvallen die gemeld werden in 2014.

Naast de fysieke gevolgen zoals blindheid en levenslange verminking, getuigen slachtoffers ook over de zware psychologische littekens van de sociale uitsluiting die ze erna ervaren.

Uitsluiting

Shirin Juwaley overleefde een zuuraanval en lanceerde de Palash Foundation om slachtoffers te helpen bij de sociale re-integratie in de maatschappij. ‘De sociale uitsluiting is veel pijnlijker dan het lichamelijke letsel dat ons wordt toegebracht’, zegt ze. ‘Het is minder tastbaar, maar discriminatie door vrienden, familie en buren doet het meeste pijn.’

Juwaley werd in 1998 aangevallen door haar man nadat ze een echtscheiding had aangevraagd. Ondanks verschillende klachten bij de politie loopt hij nog steeds vrij rond.

Tegenwoordig zet ze zich in voor haar stichting. Ze reist de wereld rond en spreekt op conferenties over de sociale, financiële en psychologische impact van brandwonden na een zuuraanval. De organisatie bestudeert ook de gevolgen van sociale uitsluiting van mensen die moeten leven met een veranderd lichaam.

Duizend aanvallen per jaar

De Londense organisatie voor slachtoffers van een zuuraanval, Acid Survivors Trust International (ASTI), schat dat India duizend zuuraanvallen per jaar kent. Officiële statistieken zijn er echter niet en sommige campagnevoerders schatten het cijfer zelfs nog hoger in: vierhonderd per maand. ‘De angst voor nog meer represailles weerhoudt veel vrouwen ervan om officieel te melden wat hen is aangedaan’, zegt Ashish Shukla van de ngo Stop Acid Attacks.

Het Indiase strafrecht kent een straf van tien jaar tot levenslang voor een persoon die veroordeeld is voor het uitvoeren van een zuuraanval. Het hooggerechtshof oordeelde op 16 juli 2013 dat alle deelstaten een regeling moeten treffen, zodat producten zoals zoutzuur, zwavelzuur of salpeterzuur minder gemakkelijk aangeschaft kunnen worden. Zo zouden kopers hun identiteitskaart moeten tonen bij de aankoop van zo’n zuur en zou de handelaar de persoonlijke gegevens van de koper moeten registreren.

De meeste handelaars blijken echter niets te weten van die wet. ‘Dit is voor het eerst dat ik daarover hoor’, zegt Suresh Gupta van Gupta Stores in Noida.

Gratis behandeling

Begin april heeft het Indiase hooggerechtshof aangekondigd dat private ziekenhuizen de behandeling van slachtoffers gratis moeten uitvoeren. Rechtenactivisten wijzen erop dat dit niet volstaat om de gruwelijke praktijken daadwerkelijk aan te pakken en te doen stoppen. Het lijden van de slachtoffers, dat door sommigen wordt bestempeld als erger dan de dood, zal hierdoor niet stoppen.

Sommige experts vinden dat India een voorbeeld moet nemen aan de strengere wetgeving van buurlanden Pakistan en Bangladesh. In Bangladesh daalde het aantal zuuraanvallen van 492 gevallen in 2002 naar 75 vorig jaar, nadat de overheid de doodstraf had geïntroduceerd als straf op een zuuraanval.

Strengere wetgeving in Pakistan resulteerde in een stijging van 300 procent van de officiële aangiftes van zuuraanvallen door vrouwen.

Hoewel zuuraanvallen in eerste instantie worden gezien als een daad die gericht is van mannen tegen vrouwen, kent aantal aanvallen op mannen in India een stijgende lijn. Een derde van de gerapporteerde zuuraanvallen is gericht tegen mannen. Meestal zijn geschillen over financiën of eigendomskwesties de oorzaak.