Azië en Pacific meest kwetsbaar voor natuurrampen

De studie illustreert de omvang van de schade door natuurrampen in de regio. Alleen al in de afgelopen tien jaar had die te maken met meer dan 1600 natuurrampen. Dat is 40 procent van het wereldwijde totaal. De rampen kostten een half miljoen mensenlevens. Nog eens 1,4 miljard mensen leden op andere wijze schade van de rampen.

De regio kregen in dezelfde periode ook te maken met economische schade van meer dan 500 miljard dollar, 45 procent van het wereldwijde totaal. Als de huidige trends doorzetten, zal het verlies in de regio tegen 2030 gemiddeld 160 miljard dollar per jaar bedragen.

Shamshad Akhtar, directeur van Escap, merkt op dat dit de ontwikkeling in de regio ondermijnt. In Nepal bijvoorbeeld, vielen in april 9.000 doden bij een aardbeving die ook een half miljoen huizen vernielde. De economische schade voor het land liep op tot een derde van het bruto binnenlandse product (bbp).

De verwoesting hindert de ontwikkeling van het land. ‘Het is een grote zorg dat de rampen vaker voorkomen, groter zijn en ook intenser’, zegt Akhtar.

Droogte

Het rapport wijst verder op het grensoverschrijdende karakter van rampen in de regio. Azië en de Pacific kent twee seismologisch actieve breuklijnen en drie grote oceanen die nationale grenzen overschrijden.

David O’Connor, hoofd van de afdeling Beleid en Analyse bij het VN-Departement voor Economische en Sociale Zaken (DESA), wijst droogte aan als een van de meest verwoestende problemen voor de regio. ‘Droogte wordt niet altijd met Azië geassocieerd’, zegt hij. Deze ‘vergeten ramp’ heeft sinds de jaren zeventig impact gehad op de levens van 1,6 miljard mensen in Azië en de Pacific. Met name arme boeren zijn kwetsbaar voor dergelijke rampen.

‘Overheden voeren nu nog vaak een kortzichtige politiek gericht op noodhulp.’

De risico’s nemen nog toe door economische groei, een groeiende bevolking, groeiende steden en de gevolgen hiervan voor het milieu. Het recent verschenen rapport State of Asian and Pacific Cities van Escap stelt dat bijna de helft van de bevolking in de regio momenteel in steden leeft. In 2050 zal dat naar verwachting twee derde zijn. Dat zal het uiterste vragen van de steden die nu de bevolkingsgroei al nauwelijks aankunnen. Met name de armste inwoners zijn kwetsbaar voor overstromingen en landverschuivingen.

Volgens Akhtar is er een fundamenteel andere denkwijze nodig bij overheden als het gaat om rampen. ‘Zij voeren nu nog vaak een kortzichtige politiek, waarbij de nadruk ligt op noodhulp en minder op aanpassing, verzachting van de effecten van de klimaatverandering en goed voorbereid zijn.’

Om de risico’s van rampen te verkleinen, zijn meer waarschuwingssystemen nodig. Ook moeten landen samenwerken op het gebied van technologie, informatie en expertise, staat in het rapport. Hoewel sommige landen deze onderwerpen al hebben opgenomen in hun nationale plannen, zijn er nog belangrijke hiaten in met name de armere landen die een hoog risico lopen.