Armste landen in de wereld komen nauwelijks vooruit

Tijdens een door de VN gefinancierde ministersbijeenkomst van landen in Azië en de Pacific in Nepal vorige maand, werden nog vier LDC’s genoemd als landen “op de rand van promotie”. Die landen zijn Bangladesh, Bhutan, Cambodja en Laos. Sommigen voorspellen dat tegen 2020 of daarna nog zes landen – Tuvalu, Vanuatu, Kiribati, Samoa, Angola en Equatoriaal Guinea (twee Afrikaanse landen afhankelijk van olie-inkomsten) de gelederen van de LDC’s zullen verlaten.

Voorbarig

Deze voorspelling is wellicht voorbarig vanwege verschillende factoren, zoals de impact van de wereldwijde economische recessie, de langetermijneffecten van de dalende olieprijzen, verminderde koopkracht als gevolg van de daling van de nationale valuta en, in het geval van Afrika, de verspreiding van ebola.

Ambassadeur Anwarul Karim Chowdhury, voormalig hoge vertegenwoordiger voor de LDC’s, Niet aan Zee Grenzende Landen en Kleine Eilandstaten in Ontwikkeling, zegt dat tijdens de LDC-conferentie in Istanboel in 2011 het doel gesteld is om 50 procent van de LDC’s uit de groep te krijgen voor 2020. ‘Maar een dergelijk doel stellen is onpraktisch en kan ongewenste spanning veroorzaken op het gebied van ontwikkelingssamenwerking op nationaal en internationaal niveau’, zegt Chowdhury.

Hij wijst er ook op dat de mensen in de LDC’s, en met name het maatschappelijk middenveld, bij het ontwikkelingsproces betrokken moeten worden, zodat de belangen van gewone burgers gewaarborgd worden.

Inkomenscriterium

Volgens de Verenigde Naties zijn de LDC’s de armste en zwakste leden van de internationale gemeenschap. De landen samen tellen meer dan 880 miljoen inwoners en leveren minder dan 2 procent van het wereldwijde bruto binnenslands product (bbp). Armoede bestrijden in de LDC’s is belangrijk om de Millenniumdoelen van de Verenigde Naties te bereiken, die eind 2015 aflopen. De LDC’s profiteren momenteel van een aantal speciale ondersteuningsmaatregelen van bilaterale donoren en multilaterale organisaties, en een speciale behandeling via regionale en multilaterale handelsovereenkomsten.

Voordelen die zullen vervallen of verminderen zodra een LDC promoveert, zijn handelsvoordelen, officiële ontwikkelingshulp (ODA) inclusief ontwikkelingsfinanciering en technische samenwerking en andere vormen van hulp, zoals financiële tegemoetkomingen om deel te kunnen nemen aan VN-conferenties en andere internationale bijeenkomsten.

De meerderheid van de LDC’s (34 van de 48) zijn Afrikaanse landen. De verwachting dat de twee Afrikaanse landen Angola en Equatoriaal Guinea zullen promoveren tegen 2020, is alleen gebaseerd op het inkomenscriterium (bbp per hoofd van de bevolking). De landen presteren slecht als het gaat om menselijk kapitaal en economische kwetsbaarheid, zegt Arjun Karki, voorzitter van Rural Construction Nepal en internationaal coördinator van LDC Watch, een netwerk van niet-gouvernementele organisaties.

Gyan Chandra Acharya, de huidige hoge vertegenwoordiger voor LDC’s, Niet aan Zee Grenzende Landen en Kleine Eilandstaten in Ontwikkeling, zei tijdens de ministersbijeenkomst in Nepal dat ‘de weg naar promotie geen doel op zichzelf moet zijn, maar gezien moet worden als een springplank naar betekenisvolle transformatie van economische structuren en levensomstandigheden van de bevolking.’