Afrikaanse voetballers in actie tegen ebola

Het creatieve brein achter de campagne Africa United is acteur Idris Elba. Hij wil erkenning voor de rol van artsen en verplegers, voorlichting verbeteren en meer middelen beschikbaar maken voor de strijd tegen ebola. Africa United komt met voorlichting via tv, radio, billboards en sms, gericht op de inwoners van Liberia, Guinee, Sierra Leone en buurlanden.

‘Ik heb veel redenen om mee te doen aan deze campagne’, zegt Yaya Touré, een Ivoriaanse voetballer. ‘Het is belangrijk ebola niet te beschouwen als iets waar je met collega’s op je werk over praat omdat het in het nieuws is, maar om daadwerkelijk iets te doen.’ Touré zegt met zijn actie ook de “helden in dorpen en steden” te willen eren die vaak vergeten worden: moeders, vaders, broers en zussen van ebolaslachtoffers.

In een tv-spot tonen Elba en een groep voetballers, inclusief Yaya Touré, Carlton Cole, Kei Kamara, Patrick Vieira, Fabrice Muamba en Andros Towsend, hun solidariteit met artsen en verplegers die dagelijks hun leven riskeren in de strijd tegen ebola. De boodschap luidt dat niet de voetballers die door fans vaak als helden worden gezien, de echte helden zijn, maar de hulpverleners.

Persoonlijke strijd

Initiatiefnemer Idris Elba ervaart de strijd tegen ebola als een persoonlijke strijd, zegt hij. “Als ik zie hoe die prachtige landen in West-Afrika, waar mijn vader is opgegroeid en mijn ouders getrouwd zijn, verwoest worden door deze ziekte, is dat pijnlijk en vreselijk. Stel je voor dat je je familie gaat vertellen dat je deze ziekte gaat helpen bestrijden. Dat soort gesprekken worden dagelijks gevoerd in West-Afrika en elders in de wereld. Ik heb grote bewondering voor de moed van deze mensen, die hun leven riskeren.”

De ebola-epidemie heeft al meer dan 5.600 dodelijke slachtoffers geëist. De verspreiding van het virus vormt een bedreiging voor mensen, gezondheidssystemen en economieën wereldwijd, maar beperkt zich tot nu toe tot West-Afrika. De gezondheidszorg daar stond voor de epidemie al onder druk en kampt met wantrouwen tegenover gezondheidswerkers, angst onder de bevolking en stigmatisering van nabestaanden van slachtoffers.