Zuid-Afrika moet tuberculose bij kinderen aanpakken, zeggen experts

“Het gezondheidssysteem moet een grondige revisie krijgen”, zei onderzoeker dr.  Tsholofelo Mhlaba op de tweede tbc-conferentie in Durban, afgelopen week. “Tbc bij kinderen wordt op dit moment genegeerd. Er moeten veel meer middelen worden vrijgemaakt om dat aan te pakken.”

Jaarlijks lopen in heel Afrika 450.000 kinderen tbc op, maar exacte cijfers per land ontbreken. “Zolang we dat niet weten, kunnen we niet goed interveniëren”, aldus Mhlaba. Volgens haar wordt het niet urgent geacht omdat kinderen tbc zelden op anderen overdragen.

Complex

In Zuid-Afrika overlijden er jaarlijks 75.000 kinderen onder de vijf jaar. Deskundigen schatten dat zes procent daarvan te wijten is aan tbc, een ziekte die erger is naarmate het kind jonger is. Ze willen daarom dat nationale tbc-programma’s zich ook op kinderen gaan richten. De helft van de kinderen die besmet zijn met hiv krijgt minimaal een keer tbc, omdat hun immuunsysteem niet goed functioneert.

“De diagnose en de zorg zijn heel complex”, zegt Peter Vranken, directeur van een gezondheidsorganisatie in Swaziland. “Zelfs als je nog niet eens kijkt naar hiv of naar resistentie tegen medicijnen.”

De ziekte uit zich bij kinderen anders dan bij volwassenen, zoals in een acute longontsteking, zodat er op een röntgenscan soms niet eens iets te zien is. Het is amper te onderscheiden van andere longinfecties. Daar zouden gezondheidswerkers, ook op het platteland, nodig extra training voor moeten krijgen, aldus verschillende experts op de conferentie.

Resistentie

Tbc-patiënten hebben een intensieve behandeling en medicatie nodig. Veel mensen zijn echter te arm om transport te betalen, waardoor ze voortijdig met de behandeling stoppen. Dat leidt tot resistentie tegen medicijnen. Artsen Zonder Grenzen is daarom in Khayelitsha, een grote township bij Kaapstad, begonnen met een proefproject om tbc decentraal aan te pakken. Kinderartsen leren lokale gezondheidswerkers om tbc en ook de verschillende soorten resistentie te herkennen.

“Dit is vooral van belang voor kinderen”, zegt veldcoördinator Andiswa Vazi. “Als ze de behandeling in hun lokale kliniek kunnen krijgen, is het veel waarschijnlijk dat de verzorgers de kinderen meenemen voor een behandeling.”