WC-beweging zoekt heil in private sector

Bijna 2,5 miljard mensen op aarde hebben geen modern sanitair. Ze leven vooral in de  ontwikkelingslanden, waar hun ontlasting een aanslag op de volksgezondheid vormt. Toch wordt er maar mondjesmaat geïnvesteerd in goede toiletten en riolen. Er valt weinig eer te behalen met initiatieven rond het taboeonderwerp.
De Wereldtoiletvereniging (WTA) blijft niet bij de pakken zitten. De internationale organisatie met zetel in Zuid-Korea die de sanitaire kloof wil dichten, bouwt zelf momenteel in tien Afrikaanse en Aziatische landen toiletten. In Laos en Zuid-Afrika kunnen daardoor binnenkort 54.000 mensen op een verantwoorde manier naar het toilet. Ook in de slums in Kenia verschijnen duizenden WTA-toiletten.

Geld komt wel

Geldgebrek kan geen reden zijn om op te geven, vindt Song Young-Gon, de secretaris-generaal van de WTA. “Als we goede voorlichtingsprogramma’s opzetten en de politieke wil aanscherpen, zal het geld vanzelf volgen”, maakt hij zich sterk.
“Hulporganisaties spelen een cruciale rol”, oordeelt David Trouba van de Samenwerkingsraad rond Watervoorziening en Sanitair in Genève, een internationale organisatie onder de vleugels van de Wereldgezondheidsorganisatie. Als ze de arme gemeenschappen waarmee ze werken duidelijk maken wat de economische en gezondheidsvoordelen zijn van beter sanitair, ontstaat er volgens Trouba een veel grotere publieke vraag naar investeringen in de sector.
Jae So, de beheerder van het Programma voor Water en Sanitair (WSP) van de Wereldbank, legt de nadruk op de rol die private bedrijven kunnen spelen. Hij denkt in de eerste plaats aan plaatselijke aannemers en loodgieters. Die kunnen met een beetje technische en zakelijke bijstand veel meer klanten aan goed sanitair helpen. Een voorwaarde is dat de overheid ook wil samenwerken met de talrijke informele ambachtslui. Vaak kunnen alleen zij zo goedkoop werken dat ook de armste bevolkingslagen ermee geholpen zijn.