Waar zijn de vrouwen?

Dat vrouwen in Afghanistan gediscrimineerd worden, is gekend. Maar van een land als India zou men verwachten dat de economische groei en de openheid op de wereld ook culturele verschuivingen zouden meebrengen waardoor men vrouwen als gelijkwaardiger zou gaan zien. Mona Mehta spreekt dit tegen. ‘Het is niet omdat meer meisjes studeren, dat er minder vrouwelijke embryo’s worden geaborteerd. Nieuwe technologieën maken het vandaag makkelijker om die embryo’s vroeger te determineren en te verwijderen.’
Mehta is Indische en coördineert vanuit Delhi een campagne van Oxfam International over geweld tegen vrouwen, en meer specifiek over de “missing women”: de vrouwen die er niet meer zijn.  Nobelprijswinnaar Amartya Sen vestigde voor het eerst de aandacht op het fenomeen met de publicatie van een onderzoek naar de demografische statistieken van vrouwen. Sen ging daarbij na hoe in verschillende regio’s van de wereld de geboortestatistieken van jongens en meisjes in verhouding staan tot de latere statistieken, en dit in relatie tot toegang tot gezondheidszorg, voeding, onderwijs. Het meest opmerkelijke van het onderzoek van Amartya Sen was dat hij uitkwam bij een tekort van 50 miljoen vrouwen in Zuid-Azië.
Vrouwen die er wel zouden geweest zijn als ze toegang hadden gehad tot goede gezondheidszorg en voeding. En als ze geen slachtoffer waren geworden van abortus van vrouwelijke embryo’s. Of van maatschappelijk of intrafamiliaal geweld. Omdat die realiteit tot op vandaag niet wezenlijk veranderd is, startte Oxfam International in Zuid-Azië een zesjarige campagne hierover. De campagne loopt nog tot 2011, in Afganistan, Pakistan, India, Nepal, Sri Lanka en Bangladesh en heeft als motto “We Can”, namelijk  End All Violence Against Women. Mona Mehta: ‘zoveel onrecht tegen vrouwen is alleen mogelijk omdat bepaalde opvattingen en stereotypen diepe wortels hebben in de cultuur en enkel via opvoeding en ruime sensibilisering kunnen gekeerd worden.’ Oxfam steunt zijn campagne op “change makers”.
Deze veranderaars zijn mannen en vrouwen die uitgerust met filmpjes, strips, informatieve spelen en ander creatief materiaal het gesprek aangaan met kinderen, mannen en vrouwen over bepaalde rollenpatronen en clichébeelden. Bedoeling is om in 2011, 50 miljoen mensen op de been te hebben die het anders willen aanpakken.