Vredesproces gaat kritieke fase in

Tien dagen geleden zag de situatie er ronduit slecht uit in Sri Lanka.
President Kumaratunga van de Volksalliantie wist drie belangrijke
ministerposten, defensie, binnenlandse veiligheid en media, in te palmen ten
koste van de leidende Verenigde Nationale Partij (VNP) van Wickremesinghe.
Ze riep een te grote toegeeflijkheid van de VNP tegenover de Tamiltijgers in
als reden voor deze machtsgreep.

Sinds september 2002 voert de regering vredesonderhandelingen met de
Tamilrebellen, maar de gesprekken werden in april weer afgebroken. De actie
van Kumaratunga houdt een nieuw gevaar in voor de vrede, beweerde een
regeringswoordvoerder. Maar ondanks hun negatieve houding tegenover
hardliner Kumaratunga hebben de Tamiltijgers de laatste tien dagen niet
opnieuw toegeslagen. De president zelf stelde dat ze de afgesproken
wapenstilstand zou respecteren.

Of de vrede verdere kansen krijgt, hangt in sterke mate af van de relatie
tussen Kumaratunga en haar premier Wickreseminghe. Vanzelfsprekend kon de
actie van de president op weinig begrip rekenen van de premier. De
vijandschap tussen beiden lijkt echter niet uit te monden in een openlijke
strijd. Afgelopen woensdag (12 november) ontmoetten president en premier
elkaar voor onderling overleg. Ofschoon de strijdbijl niet helemaal begraven
is, lijken de gemoederen alleszins bedaard te zijn. Beiden eindigden hun
overleg met de verklaring dat de bijeenkomst vriendschappelijk verlopen was
en dat het overleg de week nadien verdergezet zou worden.

Een Noorse vredesdelegatie voerde de voorbije dagen besprekingen met de
leiders van de Tamiltijgers. Deze vroegen meer duidelijkheid over wie er nu
bevoegd is om de vredesbesprekingen verder te zetten. Wanneer Kumaratunga en
Wickremesinghe het met elkaar eens kunnen worden over een gezamenlijke
aanpak in de onderhandelingen met de separatisten, maakt het vredesproces
misschien meer kans dan ooit tevoren. Ondernemersgroeperingen en diverse
andere professionele groepen doen een dringende oproep aan hun
bewindsvoerders om samen te werken. Na twintig jaar burgeroorlog is de
bevolking de onrust meer dan beu en verlangt ze sterk naar vrede.