De conceptplaat - Baloji noemt het een ‘bio-epo-fonie’ - is opgebouwd rond twee centrale nummers. Tussen openingssong ‘Ca ne vous rendra pas le Congo’ en de cover Nakuenda, naar ‘I’m Going Home’ van Marvin Gaye, schildert Baloji met rijm, koperblazers, strijkers en Afrikaanse gospelkoortjes zijn jeugd in België.
De Congolese Belg schreef de plaat speciaal voor zijn moeder die na 25 jaar afwezigheid plots weer in zijn leven opdook. Bijzonder mooi is ‘Entre les lignes’, door Gabriel Rios van gitaarriedels voorzien, waarin Baloji vertelt over zijn aankomst in België en de ontmoeting met zijn pleeggezin.
In ‘Liège Bruxelles Gand’ heeft hij het over zijn relatie: ‘Notre couple est un triangle. Que la fausse note épingle. On dit que l’amour est aveugle. Dans mon cas il est trilingue.’ Spitsvondige lics, uitgebalanceerde muziek (met dank aan 56 gastmuzikanten uit binnen- en buitenland), ‘Hotel Impala’ is een viersterrenzaak.