Vernielde scholen in het Zwitserland van Pakistan

Wat willen de Taliban daarmee bereiken?
Gie Goris: De Taliban willen op de eerste plaats duidelijk maken dat zij min of meer in controle zijn in de regio waar deze problemen zich voordoen. Maar misschien moet ik er toch bij vertellen dat de Taliban in Pakistan niet dezelfde beweging is als in Afghanistan. Dit zijn echt wel Pakistaanse organisaties, een veertigtal extremistische organisaties, die een dik jaar geleden samengekomen zijn in een koepel en zich ook Taliban genoemd hebben en dus wel grotendeels dezelfde strenge, orthodoxe, islamistische ideologie volgen als de Taliban die we kennen uit Afghanistan.
De vernielingen gebeuren in een welbepaalde streek in Pakistan: de Swat-vallei, 200 kilometer van Islamabad. Wat is er speciaal aan die regio?
Allerlei dingen zijn speciaal voor Swat maar wat belangrijk is om deze problematiek te begrijpen, is dat je moet zien dat die swat-vallei de doorgangsroute is tussen het noorden van Afghanistan en het noorden van India en Pakistan, met name Kasjmir.
De conflicten van Afghanistan en Kasjmir zijn al van in de jaren ‘90 met elkaar verbonden en de radicale islamisten van Taliban en van Al-Qaeda hebben gedurende al die jaren die regio gebruikt als een doorgang van het ene conflict naar het andere, van de ene regio naar de andere, en proberen nu ook de autoriteit over te nemen in de noordwestelijke provincie van Pakistan, met name in de cruciale corridor van de Swat-vallei.
Men heeft het in verband met die streek ook wel eens over het Zwitserland van Pakistan. Waarom is dat?
Dat heeft zeker niet te maken met financiële diensten, al is er wel iets als een bankgeheim in de Swat-vallei maar dan is het omdat het volkomen intransparant is. Men noemt dat misschien het Zwitserland, maar dan heeft dat te maken met het Alpijnse landschap eerder dan met de rust, vrede en de koeienbellen die we kennen uit Zwitserland.

Men moet een inheemse opstand proberen te kanaliseren en zorgen dat die niet resulteert in het finaal verdwijnen van de scholingsmogelijkheden, onder andere van meisjes.

Essentie is: de meisjes van die platgebombardeerde scholen kunnen niet naar school.
Daar moet deze bedenking bij gemaakt worden -niet dat die het minder erg maakt- op dit moment is het wintervakantie in Pakistan. De scholen die afgelopen dagen nog voorwerp geworden zijn van die bommencampagnes van de Taliban, dat waren privéscholen die aan een soort inhaalbeweging bezig waren, dus tijdens de vakantie nog aan het lesgeven waren om verloren lessen in te lopen. Maar men heeft in zekere zin, of dat hoopt ten minste de provincie-overheid van de provincie, tot begin maart om te proberen tot een afspraak te komen met de Taliban om de scholen opnieuw te openenen.
De overheid in Pakistan, zowel de centrale als de provinciale overheid, heeft redelijk plechtig beloofd dat ze er alles zullen aan doen om scholen open te houden, ook voor meisjes. De provinciegouverneur heeft nu een dringende vraag gericht aan de Taliban om samen rond tafel te zitten en te stoppen met de geweldcampagne.
Dat betekent dat in Pakistan, wat we de afgelopen jaren wel vaker gezien hebben, dat die bewegingen zo krachtig zijn dat ze niet gewoon militair meer weggeveegd kunnen worden maar dat men daarmee wil en moet gaan praten. De Pakistaanse Taliban zijn namelijk voor een deel stevig geworteld in de lokale bevolking. Het is geen kwestie van een vreemd element te verwijderen uit een streek. Men moet eerder een inheemse opstand proberen te kanaliseren en zorgen dat die niet resulteert in het finaal verdwijnen van de scholingsmogelijkheden, onder andere van meisjes.
BELUISTER HET GESPREK OP RADIO 1