Twijfel bij privatiseringsplannen drinkwaterdistributie

In Agege, een voorstad van Lagos, staan de inwoners van ‘s morgens tot ‘s avonds met emmers en jerrycans in een rij voor de waterput van Augusta Uyi-Evbuomwam.
Als ze haar winkel een dag zou sluiten, zou de hele buurt zonder water vallen. Dit is meer dan een business, dit is een dienst, zegt Uyi-Evbuomwam. De mensen smeken mij om hun water te verkopen.

Ironisch genoeg bieden nieuwe waterleidingen en publieke kranen meestal geen oplossing voor de lokale waterschaarste. We moeten de nodige infrastructuur sneller ontwikkelen, want als we meer water aanbieden, komen hier ook meer mensen wonen, zegt Olumuyiwa Coker van het Waterbestuur van Lagos. Dat is de openbare instelling die de inwoners van Lagos van water moet voorzien. We zitten gevangen in een vicieuze cirkel: zodra onze infrastructuur verbetert, trekken we meer mensen aan. Ook geld is een probleem. Om tegen 2015 de bevolking van Lagos van water te voorzien is 1,5 miljard euro nodig. Dat geld is niet voorhanden.

Daarom hebben de beleidsmakers in Lagos de privé-sector aangesproken. In november 2004 is een nieuwe wet goedgekeurd die lokale en buitenlandse firma’s toelaat om te investeren in drinkwaterdistributie. We moeten alternatieve bronnen aanboren om het aanbod van de openbare watermaatschappij aan te vullen, zegt Coker. De infrastructuurnoden zijn overweldigend.

Critici vrezen dat investeerders door dat plan rijk zullen worden op de kap van gebruikers, voornamelijk die in behoeftige buurten. Privé-investeerders zijn niet geïnteresseerd in de armsten van de maatschappij. Zij willen geld verdienen, het gaat hen alleen om winst, zegt Emmanuel Adeyemo, analist van Country Water Partnership, een Nigeriaanse partner-ngo van het Global Water Partnership met hoofdzetel in Zweden. Als je water behandelt als een economisch goed, zullen de armsten uit de boot vallen. Zij hebben niet genoeg middelen om water te kopen.

Volgens Coker zullen de prijzen voor water redelijk blijven. Een van de basisprincipes van onze aanpak is net dat we onze diensten willen verbeteren binnen haalbare grenzen. Tarieven zijn een cruciaal thema. We moeten ervoor zorgen dat we de tarieven op een redelijk en betaalbaar niveau houden.

De 191 lidstaten van de Verenigde Naties hebben zich in 2000 geëngageerd om tegen 2015 het aantal mensen zonder toegang tot zuiver drinkwater met de helft te verminderen. De deadline is geformuleerd in het kader van de Millenniumdoelen van de VN. (KC/PD)