Televisiekijkers blijven verstoken van dagelijkse portie Indiase soap

Net als vele andere Pakistanen is Afsan, een huismoeder uit Karachi, niet tevreden dat zij haar dagelijkse portie Indiase soap moet missen. In deze saaie stad had ik ten minste elke avond iets om naar uit te kijken. Niemand heeft het recht beslissingen te nemen in onze plaats en te zeggen wat goed is voor ons en wat niet. De Indiase series zijn zo populair in Pakistan dat de Pakistaanse kabelmaatschappijen eind augustus een week lang hebben gestaakt als protest tegen de beslissing van PEMRA. Het verbod maakt de kabelmaatschappijen bezorgd over hun kijkcijfers. De ongeveer 970 geregistreerde maatschappijen tellen ongeveer 4,2 miljoen abonnees, wat neerkomt op meer dan 25 miljoen kijkers. Daarnaast zijn er ook nog een aantal niet-geregistreerde kabelmaatschappijen die goede zaken doen.

Het verbod op de Indiase zenders kwam er na de aanslag op het Indiase parlement van december 2001. Volgens New Delhi was die het werk van groepen die banden hadden met Pakistan. In april van dit jaar trad er wat dooi op in de relaties en werd bijvoorbeeld de busverbinding tussen de twee landen weer hersteld. Maar de Pakistanen kregen niet opnieuw toegang tot de Indiase televisieprogramma’s. Daarom proberen mensen als Afsan nu op een andere manier hun geliefkoosde programma’s te bekijken. Ik probeer mijn man ervan te overtuigen een decodeerder te plaatsen. Ik denk dat hij nu wel zal zwichten, want hij is ook gek op de Indiase series.

De hele zaak ligt niet alleen gevoelig bij de verstokte kijkers, maar ook in kringen die vinden dat mensen in de eerste plaats zelf moeten kunnen kiezen wat zij willen zien en dat de regering daar niets mee te maken heeft. De belemmering van de vrije informatiestroom raakt ons dat allemaal. Dit toont hoe sommige groepen hun patriottische opvattingen aan anderen willen opleggen. Een vrije keuze is één van de burgerrechten, zegt Niilofur Farrarukh, een kunsthistoricus in Karachi. Het wordt tijd dat die ultrapatriotten hun energie beter gebruiken om de echte problemen van de bevolking op te lossen, voegt hij er nog aan toe.

Volgens PEMRA is het verbod op de Indiase zenders noodzakelijk om de Pakistaanse regering en de privé-zenders stabieler te maken. Maar de kabelmaatschappijen menen dat het toelaten van de uitzendingen van de Indiase zenders de eigen Pakistaanse zenders alleen maar zal helpen verbeteren, omdat er een gezonde concurrentie zal zijn. PEMRA-medewerkers stellen dat het aanhoudende verbod ook te maken heeft met kritiek die ze hebben gekregen over de ‘expliciete inhoud’ van sommige Indiase shows. Er is ook een grote meerderheid die de Indiase zenders niet wil bekijken. Mensen hebben ons opgebeld om te klagen dat ze zouden moeten verboden worden, zegt Waseem Ahmed, algemeen directeur van PEMRA.

Als antwoord op het verbod van de regering om Indiase zenders te tonen, beslisten sommige Pakistaanse zender om de uitzending stop te zetten van alle kanalen in het Urdu die van buitenaf in de ether worden gebracht zoals Geo, Indus News en UNI Plus. In enkele steden waren gedurende twee dagen geen uitzendingen te zien van de BBC, Fox en Cable news Network. Alle Pakistaanse staatszenders werden wel nog uitgezonden.

Maar dat verzet stokte nadat de regering bezwaar aantekende tegen de staking en ermee dreigde de vergunningen van de kabelmaatschappijen in te trekken als zij doorgingen met hun boycot.

Fozia Mapara, directeur marketing bij een multinational die achter de staking van de kabelmaatschappijen staat, meent dat het argument dat PEMRA gebruikt in verband met de vulgariteit die via de Indiase amusementszenders binnensijpelt en de geesten van de jonge Pakistanen zou bederven geen steek houdt. Seks, geweld en schaars geklede vrouwen zijn net zo goed te zien op de Engelse filmzenders als op het Libanese kanaal dat via de kabel binnenkomt. Bovendien kun je de televisie niet de schuld geven voor de opvoeding van de kinderen…. Dr. Shershah Syed, een gynaecoloog in Karachi die ook actief is op het vlak van emancipatie, is het daarmee eens. Volgens hem is een verbod nooit goed om met verschillen om te gaan. Via het internet komen kinderen toch ook met alles en nog wat in aanraking, waarom moeten we dan zo bang zijn van de Indiase televisiezenders? vraagt hij zich af.