Reggae Geel succes ondanks organisatorische tekortkomingen

Dat het festival de laatste jaren aan populariteit gewonnen heeft, is niet te ontkennen. Twee jaar geleden vertrok ik nog in de namiddag en had ik nog een fijn plaatsje op de camping, dicht bij het terrein. Dit jaar echter, zijn we om half 11 vertrokken om rond een uur of drie op de camping aan te komen.
Het probleem lag blijkbaar aan de ticketstand. Die was onderbemand. Akkoord, het zijn vrijwilligers, maar als je het grootste Belgische reggaefestival bent, kan je zo’n instroom voorzien. Als je zoals ondergetekende op de gastenlijst stond, dan duurde het zodoende nog langer om te beslissen welk kleur bandje je moest krijgen. Het werd roze.

Prachtige line-up

De line-up van het festival was prachtig. Zowel vrijdag als zaterdag stonden topartiesten op de affiche. Vrijdag hadden ik persoonlijk uitgekeken naar Topcat. Deze Londense MC heeft een paar goede nummers en stelde bovendien de volgende dag zijn boek voor: “How to MC”. Het optreden van Topcat viel echter tegen en ik heb de boekvoorstelling dan ook maar van mijn agenda geschrapt.
Dan was het vrijdag tijd voor de dames in de dancehall. Reggae Geel slaagde er in 2 dancehallartistes achter elkaar te zetten. Chapeau, want er zijn er maar een dikke handvol die echt goed zijn in een dancehall. Lady G was goed, maar echter maar een opwarmertje voor Lady Saw. Ze wordt de koningin van de dancehall genoemd en dat is niet geheel onterecht. Het is een van de beste en meest verrassende optredens die ik ooit in de dancehall ben tegengekomen.

Elektriciteit

Als klap op de vuurpijl kwam er dan nog Glen Washington. Als veteraan wist hij de mensen na Lady Saw terug in het rustigere reggaeritme te krijgen. Een heel geslaagde vrijdagavond dus. Ook al voorspelden de uitvallende lichtjes op het plein niet veel goeds in verband met het elektriciteitsverbruik. Iets wat zaterdag nog bevestigd zal worden.
De headliners zaterdag waren niet min: Cocao Tea, Lee Perry, Anthony B en als afsluiter Chaka Demus & Pliers. Allemaal namen om naar uit te kijken. Cocoa Tea viel blijkbaar al weg, want plots stond Chaka Demus & Pliers op het podium. Zonder aankondiging en blijkbaar zonder veel voorbereiding.
Toch wisten ze van het optreden nog iets te maken, ook al was het niet in de veel sfeervollere dancehall en op een slecht moment. Ik had ze liever gezien als afsluiter. Lee Perry moest daarna terug rust brengen na de opzwepende ritmes. Hij slaagde daar zeker in, maar ook hij werd niet van problemen gespaard. Iets te vaak viel het geluid uit en stonden enkel nog de artiestenmonitors op.

Grootste hits

Daarna moest Anthony B terug de opzwepende ritmes in het publiek brengen. Eigenlijk viel Lee Perry een beetje tussen de tweedancehallartiesten in. Spijtig. Anthony B deed wat er van hem verwacht werd: zijn grootste hits afspelen. Een goede afsluiter, niet meer. In de dancehall begon ondertussen de wereldkampioen soundsystem Civalizee aan zijn hun onverwachte drie uur durende set. Drie uur dezelfde sound is net iets te veel van het goede.
Reggae Geel wordt de laatste jaren steeds groter. Dit laat zich zien aan het aantal mensen dat opdaagt en ook aan de steeds betere line-up die op de affiches verschijnt. Toch zal het festival organisatorisch een flink tandje moeten bijsteken om dit succes te blijven behouden. Na 31 jaar mogen de kinderziektes er toch al uit zijn. Of bevindt dit festival zich in zijn midlife crisis? De foutjes deden echter niets af aan het feit dat dit festival uitermate geslaagd is.