Pakistan is tegen nieuwe waterkrachtcentrales aan Indus

Pakistan zegt dat dit de watertoevoer voor onder andere landbouw zal verminderen. Water is voor Pakistan heel belangrijk aangezien het één derde van zijn vermogen uit hydro-elektriciteit haalt en tachtig procent van de landbouwirrigatie mogelijk is door het rivierwater.
De Indus is de belangrijkste rivier in het land, maar Pakistan moet deze delen met India. De rivier ontspringt in Tibet en stroomt van het Himalayagebergte in noordwestelijke richting door Kasjmir. Pakistan en India zijn al lange tijd verwikkeld in een territoriaal dispuut over Kasjmir. Beide landen voerden sinds 1947 al verschillende oorlogen met elkaar over het gebied. 
In 1960 werd uiteindelijk een waterverdrag afgesloten tussen India en Pakistan over de Indusrivier. Pakistan kreeg hierbij exclusief gebruik van de drie westelijke rivieren Indus, Jhelum en Chenab, terwijl India de baas is over de drie oostelijke rivieren Sutlei, Beas en Ravi. Toen werd ook de Indus River Commission opgericht, die jaarlijks bijeen komt om de kwestie te bespreken.

Watertekort  

G. Aranga Nathan, van de Indische delegatie van de Indus River Commission, legde gisteren de ontwerpen voor van de twee nieuwe waterkrachtcentrales die op de Indus rivier zouden geplaatst worden, het Chutak en Nimoo Bazgo project. Syed Jamaat Ali Shah, die Pakistan vertegenwoordigt, vroeg onmiddellijk om het project te herzien omdat het de goede watertoevoer naar Pakistan zou afblokken.

De Indus is de belangrijkste rivier in het land, maar Pakistan moet deze delen met India.

De laatste jaren kent Pakistan een hoge waterschaarste, deels door de elektriciteitscentrales van India, maar ook de klimaatverandering speelt een grote rol. Het waterniveau van de rivier Chenab daalt nu bijvoorbeeld aanzienlijk. Pakistaanse boeren zijn erg onrustig over wat er met de watertoevoer zal gebeuren als India het project doorzet.

Toezicht op watertoevoer

Pakistan wil nu dat het systeem om de waterhoeveelheid in de rivieren te meten terug wordt ingeschakeld om die watertoevoer te controleren. Shah vindt dat het de plicht is van India om compleet toezicht te voorzien op de watertoevoer.
Aranga Nathan zegt dat hij dit dispuut met experts zal bespreken voor hij een definitieve beslissing neemt maar hij is er wel van overtuigd dat dit de onzekerheid en verwarring zal minimaliseren en de schrik voor watertekort zal wegnemen bij de Pakistanen.
De volgende twee dagen zal ook het gebruik van water voor de landbouw en de hydro-elektriciteit worden besproken. Shah besluit dat een akkoord over de Indusrivier onwaarschijnlijk is omdat de gesprekken momenteel niet van politieke aard zijn.