Oppositie in verdeelde slagorde naar de verkiezingen

De presidentsverkiezingen van 11 oktober worden de derde sinds Kameroen in 1991 de meerpartijendemocratie introduceerde. In ‘92 en ‘97 won Biya de verkiezingen, maar volgens de internationale waarnemers was die overwinning nooit zuiver op de graat. Biya, al aan de macht sinds 1982, moet zijn kandidatuur voor de verkiezingen nog officieel bekend maken, maar er lijkt geen twijfel over te bestaan dat hij zichzelf wil opvolgen.

In het West-Afrikaanse land werden de afgelopen 13 jaar maar liefst 200 politieke partijen opgericht. Slechts drie partijen kunnen de regerende RDPC naar de kroon steken: de sociaal-democratische SDF, de UDC en de UNDP. Gemeten aan de wederzijdse scheldpartijen en beschuldigingen, heeft Biya het meest te vrezen van SDF-voorzitter John Fru Ndi, die beweert dat hij de werkelijke winnaar is van de verkiezingen van 1992.

Vorig jaar besloten de SDF en de UDC de krachten te bundelen en samen te gaan in de Coalition nationale pour la réconciliation et la reconstruction (CNRR). Het was de bedoeling om één kandidaat af te vaardigen in de race tegen Biya. Maar op minder dan twee maanden voor de verkiezingen zijn de SDF en de UDC er nog niet uit. Het straatbeeld tijdens een verkiezingsmeeting in de stad Bafoussam was veelzeggend: de aanhangers van elke partij voerden elk campagne voor hun eigen kandidaat. Die van SDF droegen T-shirts met daarop het hoofd van Fru Ndi. Op de buik van de UDC-aanhangers prijkte Adamou Ndam Njoya.

Ook bij de vorige verkiezingen hielden de oppositieleiders de schijn op dat ze één kandidaat zouden steunen - tot op het moment dat hun ego in de weg kwam te staan, zegt Alain Didier Olinga, een politiek waarnemer die les geeft aan het Kameroense Instituut voor Internationale Betrekkingen. De animositeit van dit moment toont aan dat ze er niet in slagen om hun persoonlijke geschillen opzij te zetten.

UDC-kandidaat Njoya ontkent dat er problemen of strubbelingen zijn. De CNRR bewijst dat ze in staat is om te mobiliseren. De partijleiders van deze coalitie hebben er vertrouwen in dat, wanneer de tijd daar is, ze erin zullen slagen om één kandidaat af te vaardigen die een einde maakt aan het regime van Biya.

Er bestaat nog een tweede coalitie van oppositiepartijen: het Front des Forces Alternatives du Cameroun (FFA). Maar dat front weigert voorlopig samen te werken met de CNRR. De FFA beschuldigt de andere oppositiepartijen van collaboratie met de CNRR.

Het resultaat van dat ingewikkelde verhaal is dat vijf kandidaten het opnemen tegen Biya: naast Fru Ndi en Ndam Njoya vaardigen drie kleinere partijen drie kandidaten af: Samuel Mack-It, Djeukam Tchameni en Victorin Hameni Bieleu.

In Yaounde en Douala (respectievelijk de administratieve en de commerciële hoofdstad) organiseerde de oppositie de jongste weken een aantal demonstraties ter ondersteuning van vrije en eerlijke verkiezingen. Maar alles wijst erop dat de nakende stembusslag de doorsnee Kameroener Siberisch koud laat. De meeste mensen denken dat het uiteindelijke resultaat toch vervalst zal zijn.

Sommige waarnemers vrezen echter dat de verkiezingen zal zorgen voor onlusten in het Engelstalige noordwesten en het zuidwesten van het land. De Engelstaligen, een minderheid van 20 procent in het overwegend Franstalige Kameroen, klagen dat ze worden uitgesloten van het bestuur en van ontwikkelingsfondsen. Een harde kern ziet onafhankelijkheid als de enige uitweg voor de achterstelling. (MM/ADR)