Ook nationale overheid geeft binnenkort jawoord voor homohuwelijk

De baanbrekende beslissing kwam van het hof van beroep in Ontario. Dat vernietigde op 10 juni de traditionele definitie van het huwelijk als een band tussen man en vrouw, en maakte zo de weg vrij voor homohuwelijken. Eerste minister Jean Chretien kondigde afgelopen maand aan dat Ottowa de uitspraak niet zou aanvechten en een wetsontwerp zou klaarstomen om huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht in heel Canada te legaliseren. De overheid wil de tekst eerst voor advies overmaken aan het hooggerechtshof. Ze wil zo te voorkomen dat provincies in conservatieve regio’s van het land jarenlang zouden procederen tegen de nieuwe regeling. Kerken zouden de vrije keuze krijgen om homohuwelijken al dan niet in te zegenen.

In Ontario en Brits-Columbia voeren plaatselijke ambtenaren al volop burgerlijke huwelijksceremonies tussen homo’s uit. Een aantal geestelijken van de Canadese Verenigde Kerk, de grootste protestantse gemeenschap in Canada, zegent ook al kerkelijke huwelijken tussen homo’s in. De Verenigde Kerk heeft geen officieel beleid over de inzegening van huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht, maar laat de beslissing over aan de individuele congregaties. Diverse rabbijnen in Vancouver voeren ook homohuwelijken uit. De Rooms-Katholieke Kerk is tegen homohuwelijken en de Anglikaanse kerk biedt homokoppels zegeningen aan, maar geen echte huwelijksceremonies.

Honderden homo’s en lesbiennes uit de Verenigde Staten zijn al naar Toronto en Vancouver gereisd, de grootste steden in beide vooruitstrevende provincies, om er te trouwen. De meeste Amerikaanse staten erkennen dergelijke huwelijken niet. Zelfs vanuit Latijns-Amerka is er al belangstelling voor homohuwelijken in het .

Niet alle Canadezen zijn blij met de legalisering. Vic Toews, een parlementslid van de oppositie, noemde de voorgestelde wetgeving een vergissing en een aanslag op families. Hij herinnerde aan de resolutie waarin het Canadese parlement in 1999 stelde dat “het huwelijk de verbintenis van een man en een vrouw is en moet blijven, met de uitsluiting van alle andere verbintenissen.” De volksvertegenwoordigers maakten zich toen nog sterk dat ze “alle nodige stappen zouden zetten om die huwelijksdefinitie te behouden.”