Onhoudbare situaties door uitblijven regularisatie mensen zonder papieren

Het Forum Asiel en Migratie (FAM) laat in een persconferentie vandaag mensen uit verschillende sectoren van de maatschappij aan het woord. Zij schetsen de gevolgen van het lange uitblijven van een definitieve regeling. Sommige mensen wachten al twee jaar.
Mieke Van Hecke, directeur-generaal van het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (VKSO), vertelt: “Het gaat om kinderen die reeds lang aanwezig zijn in scholen, om goed geïntegreerde kinderen en gezinnen. Bij die mensen werden in juni verwachtingen gecreëerd die nu als een ballon ontploffen.” De schoolomgeving en mate van integratie van gezinnen zijn blijkbaar van geen tel. “Hoe kunnen we een signaal geven?” vraagt Mieke Van Hecke zich dan ook af.

Uitzichtloosheid
Francine Dal is als psychologe werkzaam voor een Opvangcentrum voor Asielzoekers met geestelijke gezondheidsproblemen te Yvoir. Ze zegt dat het uitblijven van duidelijkheid leidt tot psychosomatische klachten en depressie. “De vader kan zijn beschermende rol voor vrouw en kinderen niet meer waarmaken, de moeder durft de kinderen niet meer naar school te brengen. Er heerst angst om opgepakt te worden op straat. Het wordt een dysfunctionele familie. Uiteindelijk leidt dit tot een totale isolatie.”
Gie Janssens, voorzitter van het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW) De Terp te Deurne, vertelt over de ervaringen van zijn medewerkers. “Die zeggen al maanden en zelfs jaren dat er ‘binnenkort’ duidelijkheid komt. Als mensen later weer terugkomen wordt datzelfde herhaald. Steeds opnieuw… Dit heeft een nefast effect. Mensen worden depressief, agressief en vervallen in uitzichtloosheid.”
“Hulpverlening geven wordt op die manier moeilijk. Het heeft therapeutisch weinig zin als ze niet veilig zijn of niet de zekerheid hebben dat ze een tijdje in België kunnen blijven.” Dit is niet alleen voor de mensen zelf traumatiserend, maar ook voor de werknemers. “Hoe kan je zo’n mensen blijven motiveren?” vraagt Gie Janssens zich dan ook af.
Economische migratie
Ook vanuit kerkgemeenschappen komen er hulpkreten. Jan Claes, afgevaardigde van de hulpbisschop van Brussel, roept op om “zonder verwijl” een rondzendbrief te sturen en “de regels ruimhartig toe te passen”. Ook dominee Marc Loos van de Protestantse Kerk vindt dat het wachten lang genoeg geduurd heeft. In 2006 was er in Gent een Kerkasielactie, “en het zijn dezelfde mensen die nu nog wachten op perspectief en toekomst”.
Patricia Schmitz, afdelingshoofd Sociale Zaken bij het OCMW van Vorst, verduidelijkt dat de mensen in het begin enkel administratieve problemen hebben. Na verloop van tijd worden ze ontmoedigd en verschijnt er ook een sociale problematiek.
Jan Renders, voorzitter van het ACW, kant zich niet tegen economische migratie, maar “hij kan niet aanvaarden dat bikkelhard wordt opgetreden tegen mensen die zich hier bevinden en werken maar geen rechten hebben.”
Ook op het lokale beleidsniveau wordt er dringend een oplossing gevraagd. Burgemeesters uit steden en gemeenten uit de drie gewesten hebben zich al bij het initiatief aangesloten.