Ongeduld over uitblijven onderhandelingen één maand na bestand

Minister Narayan Singh Pun heeft informeel contact met de rebellen, maar
wacht nog steeds op de onderhandelingsagenda van de tegenpartij. “We weten
nog altijd niet wat ze precies willen”, zei Pun. De maoïsten kwam in 1996
in opstand omdat ze van het hindoekoninkrijk in de Himalaya een republiek
willen maken. Sindsdien kwamen 8000 mensen om en raakten 4.000 personen
gewond of vermist. Het staakt-het-vuren kwam er nadat de regering
internationale arrestatiebevelen tegen rebellenleiders introk. Bij de
bevolking begint de opluchting nu plaats te maken voor ongerustheid.

Rebellenleider Pushpa Kamal Dhala, ook wel bekend als “Prachanda” (“de
woesteling”), heeft publiekelijk laten verstaan dat de rebellen een
rondetafelconferentie willen met alle Nepalese politieke partijen en koning
Gyanandra. De conferentie zou een interim-regering moeten benoemen die
verkiezingen organiseert voor een grondwetgevende vergadering die op haar
beurt een nieuwe grondwet moet schrijven.

De rebellen hopen dat er een republikeinse staatsvorm uit de bus zal komen,
en die kans lijkt niet gering. De meeste partijen leven op voet van oorlog
met koning Gyanendra omdat die in oktober 2002 de verkozen regering de laan
uitstuurde en verving door een zelfbenoemd kabinet. De grootste partijen,
het Nepali Congress, de Communistische Partij en de Nationale Democratic
Party zien de koning liever niet deelnemen aan een rondetafelconferentie en
wantrouwen de plannen van de maoïsten. Ze wantrouwen ook de koningsgezinde
regering van premier Lokendra Bahadur Chand, die koning liever ook niet in
de conferentie wil betrekken.

De maoïsten benadrukken dat de koning wel degelijk politieke macht heeft in
Nepal. De monarchie controleert het leger en de regering en moet dus bij de
gesprekken aanwezig zijn. Anderzijds willen de rebellen de andere politieke
partijen niet al te veel voor het hoofd stoten. Maoïstenleider C P Gajurel
schreef in de Engelstalige Kathmandu Post: “De situatie vereist dat wij
(maoïsten en partijen) ons er samen voor inzetten dat het parlement bij de
dialoog betrokken wordt, samen met het regime”.