Neoconservatieven willen uitbreiding Amerikaans leger

Onze nationale veiligheid, de wereldwijde vrede en stabiliteit en het bevorderen en verdedigen van vrijheid in de wereld van na 9/11, vragen om een grotere defensiemacht dan we nu hebben, zegt het PNAC in een open brief aan het Congres. De uitbreiding zou de komende paar jaar moeten plaatsvinden. De brief is ondertekend door 34 defensie- en buitenlandspecialisten. Onder hen bevinden zich prominente neoconservatieven, maar ook gepensioneerde generaals en enkele prominenten uit de regering-Clinton.

PNAC bestaat zelf uit een handjevol mensen, waaronder oprichter William Kristol en directeur Gary Smith. Sinds de oprichting in 1997 dient het ‘project’ vooral als spreekbuis voor prominente neoconservatieven. Het oprichtingshandvest werd ondertekend door neoconservatieven als I. Lewis Libby, de huidige stafchef van vice-president Dick Cheney en de huidige onderminister van Defensie, Paul Wolfowitz. Ook Defensieminister Donald Rumsfeld, mediamagnaat Steve Forbes en Gary Bauer, leider van Christelijk Rechts, waren bij de oprichting betrokken. De ondertekenaars vertegenwoordigen dus de driekoppige coalitie van ‘haviken’ - neoconservatieven, nationalisten en christelijk Rechts - die de toon aangeeft in de regering-Bush na de aanslagen van 11 september 2001.

Tussen de oprichting in 1997 en het aantreden van de eerste regering-Bush, kwam het PNAC met een aantal adviezen die door een soortgelijke groep ondertekenaars werd gesteund. Ook verscheen het boek Present Dangers, waarin veel van de politieke initiatieven die de regering Bush later nam, staan beschreven.

Het PNAC drong in 1998 al bij Washington aan op een regimewijziging in Irak. Na de aanslagen van 11 september pleitte de groep voor een soortgelijke politiek ten aanzien van de Palestijnse Autoriteit, Syrië en Iran, als die landen zouden weigeren mee te werken aan de strijd tegen het terrorisme.

Hoewel het PNAC bekend staat om de steun aan Bush, schemerde twee jaar geleden voor het eerst enige teleurstelling door over zijn beleid. Bush slaagde er niet in het militaire budget te verhogen van 3,4 procent van het bruto binnenlands product naar bijna 4 procent. Het PNAC wees erop dat het budget in 1993, aan het einde van de Koude Oorlog, nog 4,8 procent bedroeg.

Twee maanden later, tijdens de Amerikaanse invasie in Irak, zette het PNAC vraagtekens bij de economische en militaire inzet in Irak. Die was volgens de adviesgroep onvoldoende om een stabiele situatie in Irak te creëren en de wederopbouw goed in de steigers te krijgen. Onder die brief, die algemeen werd beschouwd als een aanval op Rumsfeld, stonden voor het eerst ook namen van politici uit de regering-Clinton. Sindsdien is het PNAC ook kritisch over Bush’ vleierij met China en Rusland. Met betrekking tot die landen negeerde de regering meestal de adviezen van de neoconservatieve club.

De nieuwe brief over de uitbreiding van het Amerikaanse leger is de eerste die direct aan het Congres is gericht. Daarmee wekt het PNAC de indruk de regering rechtstreeks te willen aanspreken op de uitgebleven verhoging van het defensiebudget. Belangrijkste doelwit van de brief lijkt opnieuw Rumsfeld te zijn, die altijd heeft weersproken dat de omvang Amerikaanse grondtroepen te klein is. De landmacht telt momenteel 500.000 militairen, meer dan 175.000 mariniers en een ongeveer even groot aantal reservisten.

Volgens Rumsfeld belemmert een uitbreiding van de landmacht de transformatie naar een lichter, efficiënter en hoogtechnologisch leger, dat binnen enkele uren in welke willekeurige brandhaard ook, kan ingrijpen. Geld dat wordt besteed aan training, toerusting en onderhoud van een uitgebreide landmacht, kan niet meer gebruikt worden voor de ontwikkeling van nieuwe technologie. De enige manier om allebei mogelijk te maken, is een verhoging van het defensiebudget.

Aan het opzetten van twee nieuwe divisies, met totaal 34.000 militairen, hangt al een prijskaartje van naar schatting 20 miljard dollar. Aangezien de oorlog in Irak miljarden verslindt, zal Bush voor zo’n uitbreiding nieuwe bronnen moeten aanboren. Dat kan ten koste gaan van sociale programma’s die al uitgehold zijn, de belastingverlagingen zouden wellicht teruggedraaid moeten worden of er zouden nieuwe belastingen moeten komen.

Geen van die opties is aantrekkelijk, vooral omdat het oplopende tekort in de schatkist door Republikeinse wetgevers wordt gezien als een van de belangrijkste zwakke plekken van de partij. We erkennen het risico van een blijvend tekort op de lopende rekening en de fiscale moeilijkheid van een uitbreiding van het leger, verzekert de brief. Maar de verdediging van de Verenigde Staten is de eerste prioriteit van de regering. (JS/MM)