Mubarak snoert oppositie de mond

Mensenrechtenactivisten vrezen dat de Egyptische president een offensief tegen de politieke oppositie in gang aan het zetten is. De afgelopen periode brak een ware arrestatiegolf in het land los. Op 29 januari werd een van de belangrijkste oppositieleiders, partijleider Ayman Nur van de Ghad Partij, gearresteerd. Hij had eerder opgeroepen tot een verandering van de grondwet, om het mogelijk te maken dat op meer dan één presidentskandidaat gestemd kan worden. Volgens de Egyptische wet nomineert het parlement één presidentskandidaat. De kiezers kunnen vervolgens voor of tegen die kandidaat stemmen.

Nur werd gearresteerd omdat hij duizend handtekeningen vervalst zou hebben die nodig waren voor het registreren van zijn nieuwe partij. Hoewel de politicus de valsheid in geschrifte ontkent, werd zijn detentie op 31 januari met 45 dagen verlengd. Volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International een extra aanwijzing dat de arrestatie politiek gemotiveerd is. Volgens de mensenrechtenorganisatie zijn de arrestaties en de verlengingen van de voorarresten een tactiek die de regering vaker gebruikt om tegenstanders de mond te snoeren.

Naast Nur werden nog meer mensen opgepakt, waaronder Ibrahim Al-Sahar van de krant Al Alam Alyoum, een student en een advocaat die op 28 januari tijdens de Internationale Boekenbeurs in Cairo folders uitdeelden waarin werd opgeroepen tot een demonstratie. Inzet van de demonstratie waren Mubaraks plannen om zich voor een vijfde termijn verkiesbaar te stellen of het presidentsschap over te dragen aan zijn zoon Gamal. De journalist al-Sahar ging maandag in hongerstaking uit protest tegen zijn detentie.

Op 29 januari was de stand van uitgeverij Dar Mirit op de boekenbeurs doelwit van veiligheidsagenten. Zij namen publicaties van het Socialistisch Studiecentrum in beslag, ondanks het feit dat het centrum en zijn publicaties officieel geregistreerd zijn. Vervolgens verbood de Boekenautoriteit van het ministerie van Cultuur, die de beurs sponsort, enkele geplande optredens van Mohamed al-Sayyid Sa’id, plaatsvervangend directeur van het Al-Ahram Centrum voor Politieke en Strategische Studies. Al-Sayyid Sa’id had eerder tijdens een openbare ontmoeting met Mubarak gewezen op de noodzaak van een hervorming van de grondwet.

Op 31 januari ten slotte, deed de politie invallen in Zagazig, een provinciehoofdstad in de Nijldelta, ten noorden van Cairo. Bij de acties werden negen mensen gearresteerd die banden zouden hebben met de Moslimbroeders, waaronder artsen, technici en een moskeeleider. De negen zouden beschuldigd worden van ‘lidmaatschap van een illegale organisatie’ en steun verlenen aan leden die zich kandidaat willen stellen voor het parlement.

De recente arrestaties komen vlak voor de ‘nationale dialoog’. Die stelde Mubarak zelf in om eventuele politieke hervormingen te bespreken in de aanloop naar de verkiezingen in september en oktober van dit jaar. Mubarak is president van Egypte sinds de moord op zijn voorganger Anwar Sadat, 24 jaar geleden. Naar verwachting zal hij zich voor de aankomende verkiezingen opnieuw kandidaat stellen.

“Er was hoop dat de regering een nieuwe weg zou inslaan op het gebied van mensenrechten, toen in december een demonstratie tegen president Mubarak werd toegestaan”, zegt Sarah Leah Whitson, directeur Midden-Oosten van Human Rights Watch (HRW). Maar de harde aanpak van vreedzame dissidenten laat zien dat er geen ruimte is voor democratische vrijheden onder Mubarak, zegt zij.

De arrestatiegolf brak een week na de inaugurele rede van de Amerikaanse president Bush los. In die speech sprak hij uitgebreid over de Amerikaanse missie om vrijheid en democratie in de wereld te stichten. De toespraak werd vorige week gevolgd door zijn State of the Union, waarin hij specifiek verwees naar hervormingen in het Midden-Oosten.

Analisten hadden verwacht hadden dat Bush lovende woorden zou spreken over de verkiezingen die op 30 januari in Irak werden gehouden en dat hij vervolgens zijn pijlen zou richten op Iran en Syrië. Tot verrassing van de meesten verwees hij echter ook specifiek naar Egypte en Saudi-Arabië als landen die hervorming nodig zouden hebben. (JS/ADR)