“Millenniumdoelen ? Dat is iets voor arme Afrikanen”

De internationale gemeenschap engageerde zich in 2000 om tegen 2015 een stap vooruit te zetten in de bestrijding van armoede, honger, analfabetisme, genderongelijkheid, milieuvervuiling en oneerlijke handelspraktijken. Een enquête in de straten van Port Louis, de hoofdstad van Mauritius, en enkele dorpen in het noorden van het eiland leert dat het initiatief er relatief onbekend is of verkeerd wordt begrepen.

“Millenniumdoelen? Wat is dat voor een beest ?” antwoordt Abdool Bassir, die groenten verkoopt op de centrale markt van Port Louis. Hetzelfde antwoord komt ook uit de mond van kleermakers, metsers, leraars, advocaten, bankbedienden en zelfs regeringsambtenaren. Sommigen geven de schuld aan de regering omdat die onvoldoende informatie zou verspreiden. Anderen vinden de doelen overbodig, omdat het leven op Mauritius goed genoeg is.

Daarbij duikt steeds weer de vergelijking met Afrika op. “We zijn geen Afrikanen en we wonen niet in Afrika”, zegt de universiteitsstudent Farhad Fareedun. Hij benadrukt dat Mauritius al heel wat vooruitgang heeft gemaakt inzake gezondheid, onderwijs of milieubescherming. Reshmi Badal denkt er net zo over: “We hebben onze economische problemen, maar je kan ons niet vergelijken met Afrika”.

Een kritische noot komt van Jamalludeen Guillaume, de voorzitter van de dorpsraad van Terre Rouge in het noorden van Mauritius. Een groot probleem is dat veel arme mensen hun kinderen niet naar school sturen, “waardoor ze later net als hun ouders in de armoede belanden”. Mauritius heeft nochtans schoolplicht tot 16 jaar en het onderwijs, het leermateriaal en het transport naar school zijn gratis, net als de middagmaaltijd.

Alan Polimond is zo iemand die zijn kinderen niet naar school stuurt. Op de vraag waarom dat zo is, komt pas na lang nadenken een antwoord: “Ik loop van hot naar her om baantjes op te scharrelen. Ik heb geen tijd om op mijn kinderen te letten”.

Het eiland heeft zo ook zijn milieuproblemen. Khemraj Sooknah van de Wildlife Club van Mauritius stoort zich aan de plastic zakken en flessen die overal rondslingeren. De regering heeft winkeliers nochtans verboden plastic zakken aan te bieden en de belasting op plastic flessen verhoogd. “Elk jaar belanden 75 miljoen plastieken flessen in het milieu, slechts een duizendtal worden verzameld voor recyclage. Dat is een van de grootste uitdagingen waar het eiland voor staat”, zegt Sooknah

Maar er is ook goed nieuws. In 2007 gaat een recyclagecentrum open dat 300 ton afval van het stort van Mare Chicose in het zuiden van Mauritius gaat omzetten in compost. “In vergelijking met Afrikaanse landen hebben we het goed. We hebben stromend water, elektriciteit, gratis gezondheidszorg en boeken vooruitgang in natuurbescherming”.

Het zesde Millenniumdoel draait onder meer om aids. Sandya Boygah is voorzitster van een lokale districtsraad en vindt dat de bevolking niet genoeg is voorgelicht, met als gevolg dat aidspatiënten worden gediscrimineerd. “De regering zou agressiever moeten communiceren”, zegt Sandhya, “Veel mensen hier denken nog altijd dat ze het virus kunnen oplopen door met een aidspatiënt te telefoneren. Kan je dat geloven ?” IPS MDG1 MDG7(MC/PD)