Mauritius maakt werk van gelijkberechtiging

Vrouwen tellen nauwelijks mee in de politiek op Mauritius; ook aan de top van vakbonden en in het bedrijfsleven zijn ze schaars. Overheidsbanen lijken niet weggelegd voor de creolen, moslims en Tamils die op het eiland leven. Gewone Mauritianen hebben geen toegang tot veel hotels en sommige stranden. Mauritius heeft nog een lange weg af te leggen.
De nieuwe wet geeft het eiland met zijn multiculturele bevolking nu een Divisie voor Gelijke Kansen, een overheidsorgaan dat discriminatie moet wegwerken, en een Tribunaal voor Gelijke Kansen, dat klachten kan behandelen.

Overheidsbanen

Het aanwervingsbeleid van de overheid wordt de eerste testcase. Het is een publiek geheim dat politici werken met eigen kandidatenlijsten om overheidsbanen in te vullen. Ze kiezen meestal voor mensen uit hun eigen gemeenschap. Daardoor blijven de afstammelingen van hindoe-inwijkelingen uit het noorden van India aan de top. Creolen, moslims en Tamils, die traditioneel op de onderste treden van de ladder staan in de Mauritiaanse samenleving, komen nauwelijks aan de bak.
De minderheden vragen al lang een quotaregeling om die achterstelling weg te werken. “Wij willen 35 procent van de banen, want dat is ons aandeel in de bevolking”, zegt de katholieke priester Jocelyn Grégoire, die aan het hoofd staat van de vorig jaar opgerichte Federatie van Mauritiaanse Creolen (FCM). “Nu maken creolen maar 2 procent van het ambtenarencorps uit”.
Premier Navin Ramgoolam is tegen quota’s of positieve discriminatie. Volgens hem is dat iets van het verleden. De wet op de gelijkheid van kansen waarborgt volgens hem de rechten van individuele burgers, terwijl positieve discriminatie alleen de situatie van bepaalde groepen probeert te verbeteren. “Ik geloof in een samenleving gebaseerd op verdienste”, argumenteert hij.
De voorstanders van positieve discriminatie geloven dat achtergestelde bevolkinggroepen meer nodig hebben dan gelijke kansen. Vrouwen bezetten amper 11 van de 70 parlementszitjes, zegt Loga Virahsawmy, voorzitster van de plaatselijke organisatie Media Watch. “En nu gemeenteraadsleden een maandelijkse vergoeding van ongeveer 160 euro krijgen, zullen mannen vrouwen nog meer dan vroeger de weg versperren in de politiek.”
Vakbondsleider Ashok Subron wijst erop dat ook de wetgeving op andere gebieden de strijd voor gelijkberechtiging kan fnuiken. De Employment Rights Act, die ook in 2008 werd goedgekeurd, geeft ondernemers bijvoorbeeld de mogelijkheid werknemers zonder opgave van reden aan de deur te zetten.
Het is nu wachten op de eerste zaken die voorkomen bij het nieuwe Tribunaal voor Gelijke Kansen.