Mannenprostitutie neemt toe in Libanon

‘Hassan’, die de ene sigaret na de andere opsteekt en aan z’n sweatshirt friemelt, twijfelt of hij wel over zijn werk moet praten. Hij is bang dat hij gearresteerd en mishandeld zal worden. De 27-jarige soenniet uit Irak werkt sinds een jaar als prostituee in Beiroet.

Het is niet het leven dat hij wil leiden. Maar hij voelt zich ertoe gedwongen, zegt hij. Hassan, die niet met zijn echte naam genoemd wil worden, vluchtte uit Irak nadat zijn familie erachter was gekomen dat hij homo was. Ze dreigden hem te vermoorden. Samen met andere vluchtelingen, belandde hij in Libanon. Na een paar maanden moest hij, na een vechtpartij, vertrekken uit de flat waar hij woonde.

In zijn eentje, zonder werk en zonder geld, hoorde hij van bars in Beiroet waar mannen veel geld betalen om een paar uur door te brengen met een jonge man zoals hij. Een paar dagen later pikte een rijke ondernemer uit Turkije hem op in een homoclub in het centrum van de hoofdstad. Na een drankje en een kort gesprek over tarieven, vertrokken ze samen. De volgende ochtend kreeg Hassan bijna 300 euro van zijn eerste ‘cliënt’. Hij was nu een mannelijke escort.

Tijdelijke situatie

Het verhaal van Hassan staat niet op zichzelf. ‘Fouad’, een 20-jarige christelijke student die uit Syrië vluchtte omdat hij niet in het leger wilde, werkt nu in een hammam, of badhuis, voor mannen vlakbij het toeristische gebied Hamra in West-Beiroet. Fouad, die ook anoniem wil blijven, geeft ‘speciale’ massages als klanten daarom vragen.

Al zijn collega’s zijn ook Syriërs, en ze bieden dezelfde diensten aan. Fouad wordt niet betaald door de eigenaar van de hammam. Hij betaalt aan de eigenaar een vast bedrag om aanwezig te mogen zijn, en onderhandelt vervolgens rechtstreeks met klanten over zijn tarief.

Net als Hassan zegt Fouad dat hij geen andere keuze ziet dan in de prostitutie te werken. “Het is tijdelijk”, zegt hij. “Zodra ik genoeg geld heb, ga ik terug naar Syrië om mijn studie af te maken.”

Het is moeilijk in te schatten of hij meent wat hij zegt, gezien de burgeroorlog in zijn land. Maar net als verschillende van zijn collega’s, wil Fouad graag weer een normaal leven. In de tussentijd leunen ze met ontbloot bovenlijf, alleen gekleed in een handdoek rond hun middel, tegen een muur van nepstenen bij de ingang, hopend op een drukke nacht. De mannen zien er jong en gezond uit. Sommigen lachen en maken grapjes, anderen zijn stil en maken geen oogcontact met potentiële klanten die in de lobby zitten te roken.

Makkelijker dan ooit

Volgens diverse ngo’s die met mannelijke prostituees werken, storten duizenden mannen zoals Hassan en Fouad zich op de prostitutie. Ze doen van alles, variërend van seksuele diensten tot eenvoudig hun cliënten gezelschap houden.

De cliënten zijn meestal welgestelde mannen van middelbare leeftijd uit Libanon, Turkije, de Golfstaten of Noord-Afrika. Sommige jonge mannen werden escort na hun vlucht uit een oorlogsgebied, omdat ze nergens terecht konden. Anderen konden hun rekeningen niet meer betalen of hun kinderen onderhouden. Dat het mogelijk is anoniem bepaalde sociale netwerkdiensten als Grindr of Manjam te gebruiken, maakt het gemakkelijk binnen een paar minuten cliënten te ontmoeten of ze te zoeken in homobars, clubs of hammams. De jonge prostituees kunnen zo veilig contact zoeken en hun werk geheim houden.

Hoewel homoseksuele activiteiten verboden zijn in Libanon, staat Beiroet bekend als de veiligste plek voor homoseksuelen in het Midden-Oosten. De politie doet zelden invallen bij hammams en nachtclubs, omdat de eigenaren aanzienlijke bedragen neertellen om dit te voorkomen.

Deze kennelijk veilige haven is bekend in de regio en heeft Beiroet tot een favoriete bestemming gemaakt van toeristen in het Midden-Oosten die hun homoseksualiteit vrijer willen uiten. Voordat geweld en instabiliteit in Libanon deze toeristen wegjoeg, waren rijke mannen uit de Golfstaten bereid duizenden euro’s te betalen – in contant geld, juwelen of designerkleding – voor een nacht met een escort.

Volgens Helem, een Libanese ngo voor homorechten, betalen de meeste cliënten ongeveer 150 euro voor een Libanese escort. Syrische mannen kosten meestal minder, vaak niet meer dan 35 euro. Maar zelfs voor dit lage tarief gaan veel Syrische vluchtingen aan het werk. Het alternatief is immers een wanhopige zoektocht naar slecht betaald werk.

Syrische oorlog

“Er zijn altijd mannelijke prostituees geweest in Libanon. Dat is algemeen bekend”, zegt Rabih Maher, programmacoördinator bij Helem. “Maar sinds de Amerikaanse invasie in Irak, en meer nog door de oorlog in Syrië,is hun aantal sterk gegroeid.”

Veel van de 1,2 miljoen Syrische vluchtelingen in Libanon hebben grote moeite werk en onderdak te vinden. Uit een onderzoek van RAND Corporation uit 2012 blijkt dat 40 procent van de Libanese en 68 procent van de Syrische sekswerkers zichzelf heteroseksueel noemt.

Nu de oorlog in Syrië voorlopig nog niet ten einde lijkt, gloort er voor de vluchtelingen in Beiroet weinig hoop op een betere toekomst. Bovendien blijven toeristen steeds meer weg uit Libanon vanwege de politieke onrust. Fouad weet niet wat hij moet doen als er te weinig klanten komen. “Toen ik vluchtte en nauwelijks iets te eten had, dacht ik dat het niet erger kon. Toen ik begon bij de hammam, was ik er ook zeker van dat het niet erger kon. Nu weet ik niet meer wat ik moet verwachten.”