Jonge “vredeswerkers” in Zuid-Afrikaanse townships

Over het hele land zetten meer dan honderd vrijwilligers zich in om hun buurt wat veiliger te maken.
Hoewel de Zuid-Afrikaanse politie de laatste jaren flink wat manschappen en geld heeft bijgekregen, is ze nog steeds niet in staat het hoofd te bieden aan de misdaad waarmee veel gemeenschappen, vooral in de townships, worden geconfronteerd. Het was dan ook de hoogste tijd dat mensen uit die gemeenschappen zelf een deel van het werk op zich namen.
De vrijwilligers van de PDP – vrijwel uitsluitend jonge zwarten – patrouilleren te voet of met de fiets in door criminaliteit geplaagde gebieden. Ze moeten zorgen voor een vorm van sociale controle, waardoor malafide personen worden ontmoedigd.

Stadswachten

Zelf ingrijpen mogen ze niet, ze hebben niet de bevoegdheid om mensen te arresteren en zijn bovendien ongewapend. In theorie kunnen ze enkel misdrijven constateren en de politie verwittigen. In die zin is hun rol enigszins te vergelijken met die van “stadswachten” in sommige Vlaamse steden.

Door hun aanwezigheid in de straten, dicht bij de mensen – de meeste vrijwilligers wonen ook in de wijken waar ze patrouilleren – verwerven ze echter een vorm van status en autoriteit. Mensen doen op hen beroep om te bemiddelen bij twisten, zodat kleine problemen niet uitgroeien tot grote en gewelddadige conflicten. Ook kunnen ze vanuit die maatschappelijke positie de gemeenschap mobiliseren om beter samen te werken met de politie.
Het gebrek aan vertrouwen in de politiediensten zorgt er immers voor dat criminele feiten vaak niet worden aangegeven, waardoor de politie achter de feiten aan holt. Bron: CSMonitor