Internet geeft Aziatische actievoerders vleugels

Zuid-Koreanen die in december op zoek waren naar informatie over de voorbije Wereldhandelstop in Hongkong, zijn op het internet zeker op de videoverslagen van MediAct (www.mediact.or) gestoten. De Zuid-Koreaanse actiegroep covert zelf Aziatische topbijeenkomsten en handelsconferenties en verstuurt haar analyses langs allerlei digitale wegen naar mensen op het thuisfront die niet tevreden zijn met de verslaggeving door de reguliere media.

MediAct profiteert ervan dat intussen 70 procent van de Zuid-Koreanen via een breedbandverbinding surft - en dus bijvoorbeeld perfect videoreportages kan downloaden. Maar leden van de groep maken ook blogs - persoonlijke verslagen op het internet over de conferenties die ze bezoeken - en zelfs moblogs, waarbij rechtstreekse indrukken en beelden via mobiele telefoons op het internet gepubliceerd worden.

Ook in andere Aziatische landen als Maleisië en de Filipijnen hebben sociale bewegingen het internet als een veelzijdig en vooral goedkoop actiewapen leren kennen. Gespecialiseerde nieuwssites, blogs, rss-feeds - een techniek om nieuwsartikels op andere websites te publiceren of naar de PC van geïnteresseerden te sturen - bereiken niet het massapubliek van de traditionele media, maar wel deelgroepen met bijzondere interesses die makkelijk warm te maken zijn voor acties.

Sommige makers van alternatief nieuws op het internet zijn gewoon ontevreden met de berichtgeving in de grote media. De verslaggevers uit Manila bekijken het conflict op Mindanao vanuit een religieuze of een separatistische gezichtshoek, en dat is te simplistisch, zegt Carol Arguillas van het Filipijnse Mindanews.com. Eerst bood de organisatie haar nieuwsartikelen aan de grote Filipijnse kranten aan, maar toen dat niet lukte, vond Mindanews andere afnemers: ambassades, vredesactivisten, alternatieve media en niet-gouvernementele organisaties.

Andere initiatiefnemers gaan uit van het ideaal dat elke burger de kans moet hebben zich tot een massa van zijn medeburgers te richten. OhMyNews.com, een Zuid-Koreaanse nieuwssite, pakt uit met de slogan iedereen journalist. De site, die een belangrijke rol speelde in de verkiezingsoverwinning van president Roh Moo-hyun in 2002, laat gewone mensen toe nieuwsartikels te schrijven die dan beoordeeld worden door alle lezers.

Net als in andere delen van de wereld is er wel kritiek op die ‘journalistiek van het volk’. De aanpak zou vaak een recept zijn voor slechte journalistiek die de kwaliteitsvoorwaarden en de etnische normen van het beroep uit het oog verliest.

Wikipedia, de open internet-encyclopedie waarin ook iedereen bijdragen kan publiceren, wordt wel eens vergeleken met een openbaar toilet, zegt Andrew Lih, een docent aan de universiteit van Hongkong. Je weet niet wie er het laatst op was.

Alternatieve nieuwssites hebben net als de reguliere media in Azië af te rekenen met censuur. China, dat intussen 94 miljoen internetgebruikers telt, heeft een gesofisticeerd systeem dat gebruikers vaak in de waan laat dat de sites die ze zoeken gewoon niet actief zijn. Aangebrande zoekwoorden als Falungong of Tiananmen leveren in China geen of minder zoekresultaten op. Andere landen doen minder geheimzinnig. Yahoo en Hotmail, sites die gebruikers een gratis e-mailadres geven, zijn gewoon verboden in Birma. En internetcafés moeten er om de vijf minuten registreren op welke sites hun klanten vertoeven. (PD)