Hoger onderwijs is geen prioriteit in Irak

In de afgelopen acht jaar zijn ongeveer 2000 professoren ontslagen, 450 gedood en hebben meer dan 2500 het land verlaten. De infrastructuur van vele universiteiten is verwoest en hun installaties zijn veelal verouderd. Het Brussels Tribunal wil met het seminarie in Gent de aandacht vestigen op deze problematiek en werken aan oplossingen.

De problemen met het hoger onderwijs begonnen al in 1990 met de sancties tegen het land wegens de oorlog in Koeweit. Het had zwaar te lijden onder de economische sancties. Voor 2003 was onderwijs goed voor 5 tot 6 procent van de totale begroting. Daarna daalde het tot 1 en 2 procent. Slechts een klein deel van het geld van onderwijs gaat naar de effectieve heropbouw. Het leeuwendeel is voor het betalen van de lonen.

Het meeste geld vloeit naar het onderwijs door middel van het “Commander’s Emergency Response Program”. Het geeft militaire bevelhebbers de mogelijkheid om lokaal projecten tot 500 000 dollar te ondersteunen. De meeste projecten kosten minder dan 10 000 dollar en zijn vooral bedoeld om snel de harten van de mensen te winnen. Dat past in de strategie van de VS om defensie, diplomatie en ontwikkeling meer te integreren. Onderwijs valt in Irak onder de bevoegdheid van het ministerie van defensie.

Lagere kwaliteit

Volgens professor Hani Hadeethe van de universiteit van Bagdad heeft de kwaliteit van het Irakese hoger onderwijs zwaar te lijden onder corruptie. Om te mogen beginnen in het hoger onderwijs moeten de studenten aan heel wat criteria voldoen. Een van de criteria is slagen voor de TOEFL-test om te bewijzen dat ze het Engels beheersen. Een groot deel raakt enkel binnen door vervalsing van hun resultaten.

De huidige grondwet vormt volgens bijna alle aanwezige wetenschappers het grootste probleem in Irak. De grondwet deelt de Irakese samenleving op in verschillende etnische en religieuze groepen. Hans Von Sponeck, voormalig VN-coördinator voor mensenrechten in Irak, ziet het als een soort verdeel- en- heersstrategie. Ook voor de academische wereld heeft het gevolgen. De universiteiten zijn verplicht om mensen van bepaalde religies en etniciteiten te aanvaarden zelfs al voldoen ze niet aan de criteria.