FAO legt piraten van de diepzee aan banden

Alle visvangst in diepzeegebieden moet “rigoureus” beheerd worden, staat in de tekst. De internationale gemeenschap neemt zich voor kwetsbare ecosystemen in kaart te brengen en te beschermen. Visserijlanden moeten de effecten van de diepzeevisserij van hun schepen evalueren en waar nodig afremmen of verbieden. Ze moeten ook vangstmethodes aanmoedigen die ongewilde bijvangsten of andere schadelijke effecten tot een minimum beperken.
Sommige industriële vissersschepen halen sinds de jaren 90 ook vis uit de diepzee boven. Ze gebruiken sleepnetten die koudwaterkoralen, sponzen en andere begroeiing op de zeebodem vernietigen en roeien bepaalde vissoorten aan een snel tempo uit. Omdat er voor veel gebieden geen regels gelden, doen ze daarmee juridisch gezien zelfs niets verkeerds.
Het probleem is dat veel diepzeesoorten bijzonder traag groeien en zich ook heel langzaam voortplanten. De bestanden kunnen zich dan ook nauwelijks herstellen als ze eenmaal gedecimeerd zijn. Volgens experts komen veel soorten gewoon niet in aanmerking voor commerciële exploitatie. Milieuorganisaties pleiten daarom voor een totaal vangstverbod of ten minste voor een moratorium.
De Europese Unie hanteert al sinds 2002 vangstlimieten en vergunningen om de impact van de diepzeevisserij te beperken en verbiedt diepzeevisserij in sommige gebieden. Die beperkingen gaan volgens experts niet ver genoeg. Bovendien zijn ze niet bindend voor vissers uit landen als Noorwegen, IJsland en Rusland, andere grote diepzeevissers.