Europese bedrijven scherpen tweestrijd tussen Peru enChili om Boliviaans aardgas aan

De Peruaanse regering heeft Bolivia voorgesteld een aardgaspijplijn te
bouwen naar zijn zuidelijke havenstad Ilo, als een onderdeel van een plan
voor territoriale en economische integratie. De twee landen zouden een
speciale economische zone oprichten voor de duur van 99 jaar en Bolivia zou
een bevoorrechte partner worden van Peru. Voor het aardgasproject krijgt
Bolivia vrije doorgang doorheen Peru; de exporthaven en een gebied van 1000
hectare eromheen zouden onder Boliviaans beheer komen.

Maar de weg van de Boliviaanse aardgasvelden naar de Chileense haven van
Mejillones is 260 kilometer korter dan de verbinding tussen Tarija en Ilo.
Volgens Chileense schattingen zou die optie daardoor 600 miljoen dollar
goedkoper uitvallen, al houdt de Peruaanse overheid het bij een verschil van
300 miljoen. Volgens Chileense krantenberichten heeft de Boliviaanse
president Gonzalo Sánchez de Lozada een voorkeur voor Mejillones als
uitvoerhaven. Maar de president heeft een beslissing uitgesteld omwille van
de verhitte discussies die de pijplijn in Bolivia losmaakt.

De Nueva Fuerza Republicana (NFR), een oppositiepartij, kant zich tegen de
Chileense optie vanwege het traditionele antagonisme tussen Bolivia en
Chili. De regering is aangewezen op samenwerking met de oppositie, want het
project heeft in het parlement een tweederdemeerderheid nodig. De leider van
het NFR, de voormalige presidentskandidaat Manfred Reyes Villa, verzekerde
de Peruaanse autoriteiten twee weken geleden bij een bezoek aan Lima dat
zijn partij vasthoudt aan Ilo als uitvoerhaven voor het Boliviaanse aardgas.

Evo Morales, de leider van de Movimiento al Socialismo (MAS) die als tweede
eindigde in de presidentsverkiezingen van mei, verzet zich tegen de plannen
de exploitatie van de Boliviaanse aardgasvoorraden aan buitenlandse
ondernemingen toe te vertrouwen. Morales heeft een groot deel van de
arbeidersbeweging en de inheemse bevolking achter zich. Maar in Tarija zijn
de publieke opinie en plaatselijke politici dan weer gewonnen voor de
Chileense optie.

Stilaan moet de Boliviaanse regering de knoop doorhakken als ze zich wil
houden aan het tijdsschema dat door Amerikaanse kandidaat-importeurs is
vooropgesteld. Maar ook vanuit het buitenland wordt er op de regering in La
Paz in verschillende richtingen druk uitgeoefend. Twee weken geleden kreeg
de regering de Britse energieminister Brian Wilson op bezoek, die zijn
gewicht zette achter een offerte van het consortium Pacific LNG - met
British Gas, British Petroleum en het Spaanse Repsol-YPF - voor de
exploitatie van de aardgasvoorraden in Tarija. Pacific LNG is voorstander
van een pijplijn naar Mejillones. Maar volgens Francisco Urrunaga, een
voormalige directeur van de Peruaanse Minerobank, geven vertegenwoordigers
van Tractebel and TotalFinaElf tegengas met voorstellen waarin de Peruaanse
optie wordt verdedigd.

De belangen van Chili en Peru zijn nog groter. Voor Peru zou de aanleg van
een pijplijn naar Ilo een schakel vormen in een hele reeks van
samenwerkingsprojecten op het vlak van energie en handel die al op het
getouw staan binnen de Andesgemeenschap. Van dat handelsblok maken naast
Peru en Bolivia ook Colombia, Venezuela en Ecuador deel uit.

Chili wil de industriële ontwikkeling in het achtergebleven noorden van het
land aanzwengelen, en zou het Boliviaanse aardgas ook zelf willen invoeren.
Aardgas is relatief goedkoop en milieuvriendelijk, en de aardgasvelden in
Bolivia liggen geruststellend dichtbij.