Dure huizen doen Canadees daklozenleger aangroeien

Uit een rapport van het Wellesley Instituut in Toronto blijkt dat huisvesting stilaan onbetaalbaar wordt in Canada. In zes van de tien Canadese provincies stijgen de huurprijzen sneller dan de inkomens. Ondanks de recordcijfers in de bouwsector werden heel weinig betaalbare huizen gebouwd en vrijwel geen sociale woningen.
In de jaren negentig annuleerde de federale regering een programma van sociale huisvesting om de begroting in evenwicht te houden. Maar hoewel die begroting intussen al jaren weer gezond is, blijft de overheid doof voor de oproepen van de grote stedelijke centra in Canada waar het leger daklozen onrustwekkende proporties aanneemt.
Hoewel er geen harde cijfers zijn over het aantal daklozen in Canada, ligt het aantal waarschijnlijk ergens rond de 200.000. Naar schatting 65.000 daklozen zijn tussen zestien en 25 jaar oud.
Na een bezoek aan Canada in oktober 2007 rapporteerde Miloon Kothari, de speciale gezant van de Verenigde Naties voor het Recht op Huisvesting dat hij “overal waar hij kwam mensen ontmoette die dakloos waren of in zeer armoedige omstandigheden moesten leven.”
“Tijdens mijn bezoek hoorde ik dat honderden mensen gestorven zijn als een direct gevolg van de huisvestingcrisis in Canada”, zei hij.

Inheemse bevolking ergst getroffen

Volgens Michael Shapcott van het Wellesley Instituut kan amper één op honderd nieuwe huizen als “betaalbaar” bestempeld worden. De inkomens van de huurders dalen, terwijl huurprijzen in stedelijke centra sneller groeien dan de inflatie. Ondanks de begrotingsoverschotten leeft 20 procent van de Canadese families onder de armoedegrens. In die groep zijn de inheemse bevolking, vrouwen en recente immigranten oververtegenwoordigd.
“Het aantal daklozen is verdubbeld in onze regio”, zegt Gary Jobin, coördinator bij Bladerunners, een trainingscentrum voor inheemse jongeren dat samenwerkt met de nationale Raise the Roof campagne tegen dakloosheid. “Het is een nationale schande. Negentig procent van de jongeren die bij ons aankloppen zijn dakloos of zijn ‘couch surfers’ die slapen bij vrienden of kennissen”.
Eerder dit jaar publiceerde de Federatie van Canadese Gemeenten al een rapport waarin het de schrijnende situatie aanklaagt. De federatie lanceerde een nationaal actieplan, waarin het de hete aardappel doorgeeft aan de federale en provinciale overheden. Die moeten volgens de gemeenten bijspringen bij huisvesting voor de middenklasse en de bouw van nieuwe huizen voor armen en daklozen financieren.