Donoren sturen noodhulp steeds meer naar mediagenieke plaatsen
De oorlog tegen het terrorisme en de
mediabelangstelling die daarmee gepaard gaat, zorgt ervoor dat humanitaire
hulp naar enkele conflicthaarden gaat ten koste van verborgen crisissen. De
federatie van het Rode Kruis en de Rode Halve maan beklaagt zich in zijn
jaarlijkse Rampenrapport over de teloorgang van de ethische dimensie in de
hulpverlening.
mediabelangstelling die daarmee gepaard gaat, zorgt ervoor dat humanitaire
hulp naar enkele conflicthaarden gaat ten koste van verborgen crisissen. De
federatie van het Rode Kruis en de Rode Halve maan beklaagt zich in zijn
jaarlijkse Rampenrapport over de teloorgang van de ethische dimensie in de
hulpverlening.
Gustavo Capdevila . 18 juli 2003
Aids eist elke dag evenveel doden als vijftien neerstortende volle
passagiersjets. Toch gaan de krantenkoppen vooral over stervende Britse en
Amerikaanse soldaten in Irak, zo stelt de uitgever van het rapport,
Jonathan Walter. Humanitaire hulp gaat vooral naar de crisissen die in het
brandpunt van de actualiteit staan, met name de landen waar de strijd tegen
het terrorisme wordt uitgevochten. Slachtoffers van natuurrampen, epidemieën
en conflicten waarbij geen supermachten zijn betrokken, blijven in de kou
staan. Die trend is weliswaar niet nieuw, maar is door de oorlog tegen het
terrorisme nog versterkt, meent Walter.
Het Rode Kruis omschrijft de ethische dimensie van noodhulp als het redden
van zoveel mogelijk mensenlevens met respect voor de menselijke waardigheid
van elk slachtoffer. In het voorbije decennium was de ethiek ver te zoeken.
De cijfers spreken voor zich. Twee weken na de val van Saddam Hoessein had
het Amerikaanse ministerie van Defensie 1,7 miljard dollar noodhulp
bijeengebracht. In dezelfde maand kwamen de Verenigde Naties een miljard
dollar te kort na een noodoproep voor voedselhulp aan 40 miljoen hongerige
Afrikanen. Aids, oorlogen en honger eisen er elke dag 6500 mensenlevens.
De federatie deed in september 2002 zelf een oproep voor voedselhulp aan
Angola, en moest vier maanden later vaststellen dat slechts vier procent van
de gevraagde fondsen was binnengekomen. Afghanistan werd jarenlang
genegeerd, tot het het eerste slagveld werd in de strijd tegen het
terrorisme. Sindsdien krijgt het land 300 miljoen dollar steun per jaar,
tegenover 100 miljoen dollar tijdens de hele jaren negentig.
De sterke aanwezigheid van buitenlandse hulpverleners heeft ook negatieve
gevolgen. De loondruk stijgt en de huurprijzen worden onbetaalbaar voor de
modale Afghaan. Een chauffeur van een ambassade of een ngo verdient 500
dollar per maand, een Afghaanse dokter slechts 45 dollar. Een Afghaanse ngo
die met straatkinderen werkt, moest vier centra in de hoofdstad opgeven
omdat de huur was gestegen van 100 tot 4500 dollar per maand.
passagiersjets. Toch gaan de krantenkoppen vooral over stervende Britse en
Amerikaanse soldaten in Irak, zo stelt de uitgever van het rapport,
Jonathan Walter. Humanitaire hulp gaat vooral naar de crisissen die in het
brandpunt van de actualiteit staan, met name de landen waar de strijd tegen
het terrorisme wordt uitgevochten. Slachtoffers van natuurrampen, epidemieën
en conflicten waarbij geen supermachten zijn betrokken, blijven in de kou
staan. Die trend is weliswaar niet nieuw, maar is door de oorlog tegen het
terrorisme nog versterkt, meent Walter.
Het Rode Kruis omschrijft de ethische dimensie van noodhulp als het redden
van zoveel mogelijk mensenlevens met respect voor de menselijke waardigheid
van elk slachtoffer. In het voorbije decennium was de ethiek ver te zoeken.
De cijfers spreken voor zich. Twee weken na de val van Saddam Hoessein had
het Amerikaanse ministerie van Defensie 1,7 miljard dollar noodhulp
bijeengebracht. In dezelfde maand kwamen de Verenigde Naties een miljard
dollar te kort na een noodoproep voor voedselhulp aan 40 miljoen hongerige
Afrikanen. Aids, oorlogen en honger eisen er elke dag 6500 mensenlevens.
De federatie deed in september 2002 zelf een oproep voor voedselhulp aan
Angola, en moest vier maanden later vaststellen dat slechts vier procent van
de gevraagde fondsen was binnengekomen. Afghanistan werd jarenlang
genegeerd, tot het het eerste slagveld werd in de strijd tegen het
terrorisme. Sindsdien krijgt het land 300 miljoen dollar steun per jaar,
tegenover 100 miljoen dollar tijdens de hele jaren negentig.
De sterke aanwezigheid van buitenlandse hulpverleners heeft ook negatieve
gevolgen. De loondruk stijgt en de huurprijzen worden onbetaalbaar voor de
modale Afghaan. Een chauffeur van een ambassade of een ngo verdient 500
dollar per maand, een Afghaanse dokter slechts 45 dollar. Een Afghaanse ngo
die met straatkinderen werkt, moest vier centra in de hoofdstad opgeven
omdat de huur was gestegen van 100 tot 4500 dollar per maand.
Maak MO* mee mogelijk.
Word proMO* net als 2781 andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.
Meer verhalen
-
De Ontwikkelaars
-
Opinie
-
Analyse
-
Opinie
-
Opinie
-
Nieuws
11.11.11
Search for Common Ground
Broederlijk Delen
Rikolto
Zebrastraat
Fairtrade Belgium
Memisa
Plan
WSM
Oxfam België
Handicap International
Artsen Zonder Vakantie
FOS
Unicef
Dokters van de wereld
Caritas Vlaanderen