Digitale bibliotheek moet Indische traditionele producten beschermentegen patenten

De bibliotheek is het geesteskind van de Indische Raad voor Wetenschappelijk
en Industrieel Onderzoek (CSIR), een conglomeraat van 40
overheidslaboratoria met 25.000 werknemers. De CSIR heeft niet bepaald een
goede naam maar directeur Ragunath Mashelkar, is wel een internationaal
gerespecteerd wetenschapper en lid van de Royal Society, die het snel
liberaliserende India al jaren stimuleert om zijn patentwet op punt te
stellen.

Het was Mashelkar die India aanvoerde in zijn klacht tegen het patent op het
specerij kurkuma. India slaagde er in om het patent uit 1997 ongeldig te
doen verklaren door het VS Patent and Trademark Office (USPTO) omdat er geen
vernieuwing was toegevoegd aan het traditionele product. Mashelkar en zijn
collega’s worstelden zich daarvoor door oude teksten van de Ayurveda,
India’s oude medische systeem, om aan te tonen dat kurkuma of geelwortel al
lang gebruikt werd in India om wonden en maagproblemen te behandelen. Het
team van Mashelkar ontdekte echter ook wat een tijdrovende en dure bezigheid
het aanvechten van deze patenten is.

De Digitale Bibliotheek zal alle gekende traditionele behandelingen
registreren, zodat die niet meer als een nieuw product gepatenteerd kunnen
worden. Experts uit de Ayurveda doorzochten mee internationale
patentdatabanken en kwamen uit op een classificatie voor 4500 medicinale
planten en 35.000 Ayurvedische formules of ‘slokas’.

Maar volgens biotechnologische experts als Devinder Sharma van het Forum
voor Biotechnologie en Voedselveiligheid gaat deze databank het werk van
bio-piraten alleen maar gemakkelijker maken. Volgens Sharma is de USPTO
helemaal niet gebonden door de TKDL aangezien Ayurvedische slokas geen
wetenschappelijk aanvaardde formules zijn over medische eigenschappen van
planten. Ze verwacht dat bio-piraten erop zullen gokken dat het een zeer
dure zaak is om in beroep te gaan tegen een toegekend patent, zoals India en
Pakistan gemerkt hebben met het geval van basmati rijst, de variant die
enkel in deze twee landen groeit maar gepatenteerd is door een firma uit de
VS.

De internationale gemeenschap waaronder de Verenigde Naties spelen dit
spelletje mee en zorgen ervoor dat briopiraterij eenvoudig wordt, zegt
Sharma. Ze laten ons zelf het onderzoek en documentatie doen, al wat dan
nodig is, is een beetje prutsen met het originele recept om een welwillende
USPTO het product te laten aanvaarden als nieuw.

Het is beangstigend hoe de ontwikkelde wereld zich onze kennis toeeigent,
stelt de bekende milieubeschermer Pandurang Hegde. Hegde, die aan het hoofd
staat van de Appiko-beweging die de houtkaplobby countert, stelt dat hij
zware twijfels heeft over het echte motief achter deze poging om de
biodiversiteit in zijn land te documenteren.

De Wereldorganisatie voor Intellectuele Eigendom (WIPO) heeft het initiatief
van India wel al goedgekeurd en zou de TKDL willen linken aan het
Internationaal Patent Classificatiesysteem (IPC). Sharma noemt dat pure
waanzin. Waarom volgt India het voorbeeld van China niet, vraagt ze zich af.
Dat land herzag tussen 1992 and 2000 zijn patentwetten en nam 12.000
patenten op om zeker te zijn van de controle over zijn uniek
geneeskundesysteem. Als China geen TKDL nodig heeft, waarom wij dan wel?.