China op G8 als wereldmacht in spe

Drie jaar geleden wees China een uitnodiging om als waarnemer aanwezig te
zijn hooghartig af en noemde het de G8 een rijkelandenclub. Nu moest de
Franse premier en gastheer Pierre Raffarin zijn aanzoek geen twee keer
herhalen. Dit is een belangrijke mogelijkheid voor de leiders van het
Noorden en het Zuiden om ideeën uit te wisselen over ontwikkeling,
verklaarde regeringswoordvoerster Zhang Qiyue.

Officieel gaat China dus nog altijd de belangen van de ontwikkelingslanden
verdedigen, maar Peking heeft al lang begrepen dat het op lange termijn meer
te winnen heeft bij goede relaties met de kapitalistische industriestaten.
China heeft zich intussen opgewerkt tot de zesde economische macht op aarde
en is de grootste exporteur van de ontwikkelingslanden. De Verenigde Staten,
Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Italië, Canada, Japan en Rusland -
de leden van de G8 - zijn stuk voor stuk gewichtige handelspartners.

President Ju Jintao gaat in Evian bovendien de imagoschade herstellen die
werd opgelopen door de leugenachtige communicatie rond de SARS-crisis.
Waarnemers denken dat China vooral op zoek is naar een alternatief forum
voor de VN-veiligheidsraad, waar het als permanent lid over een vetorecht
beschikt. In de Veiligheidsraad kan China zijn belangen niet langer
optimaal verdedigen, stelt Zheng Yu van de Chinese Academie voor Sociale
Wetenschappen, De G8 is de internationale arena waar zaken van politiek,
economisch en militair belang worden beslist.

Een reeks van subtiele politieke veranderingen wijzen erop dat China zijn
rol in de wereld aan het herzien is. In plaats van overal ter wereld
communistische guerrillabewegingen te sponsoren, ondertekende China met de
markteconomieën van ASEAN, de Vereniging van Zuidoost-Aziatische landen, een
vrijhandelsakkoord dat tegen 2010 van kracht wordt. Het resultaat is de
op twee na grootste vrijhandelszone ter wereld, na de Europese Unie en het Noord-Amerikaanse NAFTA. China is ook van de partij in Washingtons “War against Terrorism” en heeft zelfs een gezant naar het Midden-Oosten
gestuurd om te onderzoeken hoe China zijn voordeel kan doen bij de heropbouw
van Irak.

“China’s ster is al twintig jaar aan het rijzen, maar in de laatste drie
jaar zorgt de combinatie van economische en militaire macht voor een nieuwe
vertrouwen”, zegt Robert Ross, politicoloog van Boston College, “China’s
zelfbeeld verandert zo snel dat politieke topkaders briefings krijgen over
China als opkomende macht”.