'Argentinië laat slavendrijvers in sweatshops betijen'

De burgemeester van de Argentijnse hoofdstad opent een gratis telefoonlijn waarop inwoners de adressen van vermoedelijke sweatshops in hun buurt kunnen aangeven. Hypocriet, want de stad kent de adressen van de sweatshops al en weigert op te treden, zegt een Argentijnse ngo die werkt rond arbeidsrechten.

Hoe is het mogelijk dat mensen in deze omstandigheden in een erkende fabriek kunnen werken, en dan nog wel in een residentiële wijk?, vraagt de Boliviaanse consul Álvaro González Quint zich af. De consul is zichtbaar geschokt door de dood van de zes Boliviaanse illegalen bij de brand in een sweatshop in de wijk Caballito afgelopen donderdag. Twee vrouwen, twee driejarige peuters, een tienjarig kind en een 15-jarige jongere stierven in de vlammen. Naar verluidt werkten er in totaal 25 illegale Bolivianen in de naaifabriek, die netjes ingeschreven stond in het handelsregister.

De slachtoffers kwamen naar Argentinië in de overtuiging dat ze een degelijk loon zouden krijgen. Het naaiatelier in Caballito hield hen dagelijks twaalf tot achttien uur aan de slag. De Bolivianen mochten de fabriek niet verlaten en werden gedwongen om in vuile omstandigheden te wonen en te werken.

De schepen (wethouder) van Economie van Buenos Aires, Enrique Rodríguez, geeft toe dat in dat deel van de stad kinderen vaak inwonen in de sweatshop waar hun moeder werkt. Het gaat hier dus niet om zwartwerk maar om slavenarbeid, zegt hij.

Het stadsbestuur reageerde kordaat. Het stuurde het diensthoofd van de arbeidsinspectie de laan uit, hoewel de man slechts twee dagen eerder benoemd was. Burgemeester Jorge Telerman, verontwaardigd over het feit dat mensen als slaven behandeld worden, kondigde aan dat de inwoners van Buenos Aires binnenkort een gratis telefoonnummer kunnen bellen om melding te maken van vermoedelijke sweatshops in hun buurt.

De regering was perfect op de hoogte van wat er aan de hand was in de fabriek, zegt Gustavo Vera, voorzitter van de La Alameda, een coöperatie die zich inzet voor de belangen van uitgebuite illegalen. We hebben de nationale ombudsdienst een lijst bezorgd met gedetailleerde informatie over alle sweatshops, inclusief adressen, informatie over het aantal machines en ontsnappingsroutes in geval van een politie-inval.

Volgens de omwonenden en de arbeiders van de afgebrande fabriek kwam de politie regelmatig langs om zwijggeld te innen. Minister van Binnenlandse Zaken Anibal Fernandez heeft een corruptieonderzoek bevolen.

Het is niet de eerste keer dat het probleem van de sweatshops opduikt in Buenos Aires. Vorig jaar ontsnapte een handvol Bolivianen uit een fabriek in Bajo Flores, een wijk waar de helft van de inwoners uit Bolivia komt. Ze klaagden hun werkgever aan bij de ombudsdienst omdat die hen achttien uur per dag en zonder beloning liet werken.

De werkgever werd aangeklaagd en weer vrijgelaten - de rechtszaak is nog hangende. De ombudsdienst stelde een rapport op dat het aantal sweatshops in Buenos Aires schat op 120. Tienduizenden Bolivianen, maar ook Peruanen en Paraguayanen en zelfs Argentijnen werken in slavernijachtige omstandigheden, aldus het rapport.

De meeste sweatshops bevinden zich in gewone huizen, zegt Vera. Het zijn onderaannemers voor grote textielbedrijven die vaak voor topmerken produceren. De winstmarge is ongelofelijk groot: de immigranten krijgen een halve dollar voor producten die soms voor 200 dollar over de toonbank gaan. (MM/JS)