Advocaten willen hogere straffen voor daders geweld binnen gezin

Gezinsgeweld is wijdverbreid in Pakistan. Mussarat is een van de ernstigste gevallen die bekend zijn geworden, vaak worden mishandelingen helemaal niet gemeld. Uit een onderzoek uit 1998 van de Pakistaanse Vereniging voor Vrouwelijke Advocaten bleek dat één op drie vrouwen op het platteland en één op zes vrouwen in de steden te maken heeft gehad met lichamelijk geweld door hun echtgenoot. Volgens sommige deskundigen ligt het cijfer echter hoger.

De toestand van Mussarat is inmiddels stabiel, maar volledige behandeling is in Pakistan niet mogelijk. Zelfs na vier maanden zijn de wonden nog niet genezen, licht een behandelend arts telefonisch toe. De daders, Mussarats schoonmoeder, zwager en de man van haar schoonzus, zitten vast op beschuldiging van mishandeling en poging tot moord.

Mussarat trouwde drie jaar geleden met een verre neef, die een jaar later naar Griekenland vertrok om werk te zoeken. Ze bleef bij haar schoonfamilie wonen, in een dorp in de omgeving van Sargodha, op ongeveer drie uur rijden van Lahore. Volgens de lokale kranten in Sargodha verslechterde de relatie met de schoonfamilie toen haar man geen geld meer stuurde naar zijn moeder en broers. Andere kranten beweren dat onenigheid ontstond doordat een van de broers wilde trouwen met de zus van Mussarat, terwijl haar familie dat weigerde.

Pogingen van de familie van Mussarat om haar te beschermen, deden de schoonfamilie dreigen met een scheiding. Een scheiding brengt meestal een sociale uitsluiting met zich mee voor de vrouw, omdat zij vrijwel altijd verantwoordelijk wordt gesteld voor de breuk. “Vooral op het Pakistaanse platteland doen mensen alles om een huwelijk in stand te houden. Zelfs mishandelde vrouwen vinden geen steun bij hun familie als ze de situatie willen ontvluchten door te scheiden,” zegt Namoos Zaheer, adviseur van het ministerie voor Vrouwenontwikkeling. “Gescheiden vrouwen zijn niet alleen financieel afhankelijk van hun familie, maar ze worden ook in sociaal opzicht als een ondraaglijke last gezien,” zegt Namoos.

Mussarats familie besloot uiteindelijk de zaak te laten rusten. Maar in januari begon de schoonfamilie haar te beschuldigen van overspel. Dergelijke beschuldigingen komen vaak voor in tribale gemeenschappen, om er geweld tegen vrouwen mee te rechtvaardigen. Mussarat zegt nooit een buitenechtelijke relatie te hebben gehad, maar de schoonfamilie gebruikte de beschuldiging als aanleiding voor een gruwelijke mishandeling. Op 7 februari werd Mussarat vastgebonden op bed en werden haar beide benen bij de knieën afgesneden. Ze verloor haar bewustzijn en bloedde zo hevig, dat ze Mussarats benen in hete olie doopten in een poging het bloeden te stoppen. Toen de buren ontdekten hoe ze eraan toe was, besloot de schoonfamilie haar naar het ziekenhuis te brengen. Aan de artsen werd verteld dat iemand een vloek had afgeroepen over Mussarat, waardoor haar benen eraf gevallen waren.

Volgens Rubina Bhatti, die werkt bij een lokale mensenrechtengroepering in Sargodha, worden Mussarat en haar familie door de ‘biradari’ (clan) onder druk gezet om af te zien van een aanklacht. “Maar de publieke verontwaardiging en steun van maatschappelijke bewegingen heeft ze gesterkt in de keuze om de zaak voor de rechter te brengen.”

Nadat een privé-zender onlangs aandacht besteedde aan de situatie van Mussarat, is al uit verschillende landen hulp aangeboden. Artsen uit de Verenigde Staten willen de vrouw overvliegen, zodat ze beter behandeld kan worden en prothesen kan krijgen.

In 2002 veranderde de regering van generaal Pervez Musharraf de wet om het gemakkelijker te maken gewelddadig gedrag binnen een huwelijk te vervolgen. Maar volgens velen gaat die wijziging niet ver genoeg, omdat ook andere familieleden zich schuldig kunnen maken aan geweld. De schoonfamilie van Mussarat lijkt gebruik te hebben gemaakt van de mazen in de wet.

In de huidige wetgeving zijn de straffen veel te laag, vinden veel advocaten. “Een dader van huiselijk geweld komt soms weg met een gevangenisstraf van maximaal drie maanden of een boete van 500 roepies (ongeveer 7,50 euro),” klaagt advocaat Nadir Altaf. Volgens Nilofer Bakhtiar, overheidsadviseur over vrouwenzaken, wordt in september een wetsvoorstel ingediend waarin vrouwen beter beschermd worden.