Abortus van vrouwelijke foetussen doet vrouwentekort verder toenemen

Het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNDP) bracht deze week een boekje uit om het fenomeen van de vrouwelijke foeticide onder de ruime aandacht te brengen. Het werd gisteren (maandag) voorgesteld door het jonge Indiase tenniswonder Saniya Mirza. Ik zie mezelf als een levend voorbeeld van het feit dat Indiase meisjes mirakels kunnen verrichten - als ze tenminste de kans krijgen om te leven, verklaarde de 16-jarige tennisster die dit jaar de dubbelfinale bij de junioren won op Wimbledon. Mirza zegt geshockeerd te zijn door de cijfers uit het boekje.

Uit de jongste Indiase volkstellingen blijkt dat het natuurlijke evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke geboortes in de Indiase miljardenpopulatie verstoord is: in 1991 waren er nog maar 945 meisjes per duizend jongens onder de zes jaar, een cijfer dat bij de volkstelling van 2001 verder daalde tot 927 per duizend. In bepaalde deelstaten zijn worden minder dan acht meisjes per tien jongens geboren.

De slachting van vrouwelijke foetussen is wijdverbreid in de Indiase middenklasse. Vooral in de deelstaten Haryana en Punjab is de ‘vrouwelijke foeticide’ behoorlijk gangbaar. Dokters en privé-klinieken strijken er vette premies op als ze door middel van echografieën het geslacht van een foetus bepalen en de vrucht verwijderen als het om een meisje gaat.

Wie zich profileert met dat soort van dienstverlening riskeert in theorie drie maanden gevangenisstraf en ontzetting uit het medisch ambt. In februari dit jaar werd immers de Wet tegen Sekseselectie van kracht in India. De wet wordt in de praktijk echter niet toegepast.

Indiase dokters hebben discrete manieren gevonden om de wet te omzeilen. Zo maken ze het geslacht van de foetus bekend op non-verbale wijze. De bekende Indiase demograaf Ashis Bose beschrijft bijvoorbeeld hoe dokters in Haryana en Punjab bij een jongen de ouders een ‘laddoo’ (een groot rond snoepje) voorschotelen en bij een meisje een ‘burfi’ (een plat snoepje) presenteren.

De schaarste aan vrouwen dreigt op termijn problematisch te worden voor de bevolking van India, waarschuwt het UNDP. In de deelstaat Haryana - waar in sommige districten slechts zeven vrouwen per tien mannen zijn - vinden veel jonge mannen geen huwbare vrouw meer. Er worden steeds meer vrouwen ingevoerd vanuit andere deelstaten.

De Indiase voorkeur voor zonen wordt zowel cultureel als economisch bepaald. Het is de zoon die de naam van de familie voortzet, geld binnenbrengt, voor de oude dag van de ouders zorgt en hen cremeert na hun dood. Dochters zijn omwille van de bruidschat een dure onderneming en worden beschouwd als ‘parayadhan’ - de eigendom van de schoonfamilie.

Minister van Welzijn en Gezin Sushma Swaraj, een vrouw afkomstig uit Haryana, rekent op de hulp van de hindoeïstische clerus om het afdrijven van vrouwelijke foetussen een halt toe te roepen. Ze wil het ook over een andere boeg gooien met de overheidscampagnes voor gezinsplanning. “We hebben nieuwe slogans in de trant van ‘Beperk de bevolking, maar red onze dochters’.

Om Prakash Chautala, de premier van Haryana, kondigde vorige week een nieuwe gezinspolitiek aan die de angst voor dochters moet tegengaan. Koppels krijgen voortaan een premie van 10 euro per maand voor hun eerste dochter en 5 euro voor hun eerste zoon als ze daarna opteren voor sterilisatie.