Een goed boek staat niet in je kast. Het nestelt zich tussen je longen en hart. En iedere keer dat je tijdens het lezen ademhaalt, piept het een beetje. Goede literatuur beneemt je de adem om je daarna met licht en lucht te vullen. 

Tijdens de hete zomermaanden beschouwt MO* columniste de vijftig tinten van het Marokkaanse gekoloniseerde lichaam. Over henna en haar, huid, kleur en krul, Aya fileert schoonheidsidealen en danst doorheen eeuwen van zelfhaat, slavernij en extensions. 

MO*columniste Aya Sabi gaat op haar eigen manier om met al het slechte nieuws dat ons bijna dagelijks overspoelt. 

In haar eerste column voor MO* schrijft de jonge columniste Aya Sabi een ode aan haar overgrootmoeder. De vrouw die, zo schrijft ze, haar leerde lachen en zelf het lachen nooit verleerde. ‘En terwijl ik deze ode aan mijn overgrootmoeder schrijf, staan er vrouwen in de straten van Marokko om op te komen tegen onrecht.’