‘De “morgen” waar mijn vader zich zorgen over maakt is de toekomst van mijn dochter.’ MO*columnist Bleri Lleshi getuigt hoe hoop ons vooruit stuwt, ook als we worden bevangen door bezorgdheid. 

Een paar dagen na de #Metoo-heisa popte het chatvenster van mijn Facebookaccount open. Een vriend wilde weten hoe het met mij was. Na wat bezorgd heen-en-weer gekeuvel over de heikele kwestie stond er plots. “Sorry”.

Gaan we alles recycleren, tot we een perfecte kringloop hebben, maar nog wel steeds evenveel plastic flesjes, vraagt MO*columnist Jan Mertens zich af. Of kunnen we naast recyclage van de dingen die echt nodig zijn ook denken aan een toekomst met minder plastic? Een toekomst met dingen die blijven.

Professor gedragsecologie Hans Van Dyck (UCL) trekt op excursie naar vertrouwd gebied voor een verrassende ontmoeting met uw eigenste fauna en flora. Een ecologisch herstelplan dringt zich echter op in dienst van uw lijf en geest.

Ouders moeten hoe langer en harder werken om rond te komen. En ondertussen wordt ons door de ministers Vandeurzen en Crevits wel gevraagd meer tijd voor elkaar te maken en meer te zorgen voor onze kinderen. Allemaal goed en wel zegt Bleri Lleshi, maar investeer dan ook in mensen in plaats van in oorlogsschepen.

Krijgt de zomer van 2016 de bijnaam “bloedige zomer”? Bie Vancraeynest vraagt zich af of de oplossingen die worden bedacht om de aanslagen te verijdelen niet licht over de psychologische zorgnoden heen stappen. ‘Reflecties over de staat van onze geestelijke gezondheidszorg, die blijven uit’, merkt ze ongerust op. Maar ligt daar dan niet vaak het mo ...

Columniste Tine Hens reflecteert over de ruimtelijke ordening in Vlaanderen: ‘Het is nauwelijks te geloven dat hier een plan achter zit dat beter doordacht is dan het schilderij van een geblinddoekte man die een penseel tussen zijn teen hanteert.’

De officiële reden voor de verlaging van de verwerkingscapaciteit van de Dienst Vreemdelingenzaken van 250 naar 150 asielaanvragen is de luchtkwaliteit in de wachtzaal. Columniste Tine Hens vraagt zich af sinds wanneer luchtkwaliteit een issue is.

Barbara Sarafian krijgt het moeilijk tijdens een citytrip naar Madrid. Voortdurend ziet ze mensen eten. Stapels patatas, hopen pulpos en calamares. Vlees eet vlees. ‘We eten teveel. We praten zoveel over eten, we maken er zoveel klaar, we gooien er zoveel weg’, zegt ze.

Hoe ga je om met de naderende dood? En hoe vertel je goedmenende bekenden dat je je laatste dagen liever rustig en in intieme kring doorbrengt? Tobias Leenaert neemt ons in zijn nieuwe column mee naar Denver waar hij afscheid neemt van een vriendin die te horen heeft gekregen dat ze terminaal ziek is.

Vandaag start Dagen Zonder Vlees. Misschien bent u sowieso al vegetariër, of misschien heeft u gisteren tijdelijk afscheid genomen van alle (culinaire) vleselijke geneugten. Maar voor het geval u denkt: “laat me toch eens met rust, met al dat gedoe over hoe en wat we moeten eten de hele tijd”, bied ik u hierbij een aantal overpeinzingen ...

De ebola-epidemie zorgt wereldwijd voor grote ongerustheid en in West-Afrika voor gegronde paniek. Toch zijn er mensen die er een slaatje uit slaan, en politici nemen gewoon het vliegtuig.