Geert Van Istendael had iets met de Britse eilanden. Ooit. Dat is nu voorbij, zegt hij. Het superioriteitsgevoel van de Britten steunt nergens op, maar het bestaat wel degelijk en speelt een onderschatte rol in de brexit-debatten. ‘Wie ben ik dat ik de Britten ongelijk zou geven? vraagt hij zich af. ‘Daarbij, Een bre ...

Hoe bewaren we de verhalen van slachtoffers zodat ze verder kunnen leven in een volgende generatie? vraagt Jan Mertens zich af. In Hiroshima zijn er mensen die het op zich nemen de verhalen van de overlevenden van de atoombom verder te vertellen. Wat een mooi project…

Er zijn veel waarheden, argumenteert Catherine Vuylsteke, en soms komen ze niet eens bij elkaar in de buurt. 

Elke dag leest Tine Hens samen met haar zoon van negen de krant. Het kost hen steeds minder tijd omdat Tine de dingen steeds moeilijker uitgelegd krijgt. Het zou de ideale test voor een toekomstgericht beleid. Verdedig wat u zegt en doet voor een zaal vol kinderen. Eerlijk, zonder te verhullen. En ontdek hoe hard u er daarna nog zelf acht ...

Catherine Vuylsteke verbaast er zich over hoe klein de wereld voor sommigen is. Een bangelijk benepen plek, van ons, ons en nog eens ons. 

Er bestaat geen medicijn tegen het gevoel van frustratie over het onrecht in de wereld maar Catherine Vuylsteke laat toch een proefballonnetje op.

Catherine Vuylsteke draagt de eerste dag van 2016 op aan Jerf en Caesar, twee Syrische helden van het voorbije jaar. De ene verloor het leven, de andere zijn identiteit.

‘Misschien moeten we eens wat gaan doen tegen vernietigende en zielige vormen van mannelijkheid die al zoveel ellende hebben aangericht.’ Columnist Jan Mertens neemt de mannelijkheid van geweld onder de loep. Of was het de gewelddadigheid van mannen?

‘Ik was een van de beste studenten op de middelbare school’, zegt Orlando Verde. ‘Bij wijze van erkenning stelde een professor voor om mij naar de militaire luchtvaartschool te sturen. Dat was een eer in Venezuela, waar de stoere uitstraling van uniformen iedereen kon verleiden. Ik mocht erbij. Ik was toen  ...

Geert Van Istendael voelt zich niet geroepen om België te verdedigen. Maar België een mislukte staat noemen, gaat hem net iets te ver. Meer dan twintig jaar na zijn afscheid van de televisienieuwsdienst, houdt hij nog net genoeg journalistieke reflex over om zich ver te houden van het soort stront gooien, beoefend door NYT en aanverw ...

Saoedi-Arabië, FN Herstal en wij. Catherine Vuylsteke vraagt zich af hoe de mecaniciens zich voelen die het moordtuig vervaardigen waarmee het Midden-Oosten wordt verwoest. 

Wie heeft in Europa de massale migratiegolf zien aankomen, vraagt columnist Geert Van Istendael zich af. ‘We hadden het veel te druk met Griekse keien het vel af te stropen.’ Wie kan de moeilijke taak aan dit alles in goede banen te leiden?