Grootschalige desinformatie is de mijn die ligt te sluimeren onder het speelplein, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Een verkeerde hinkstapsprong en ze ontploft. Laten we ze vrijelijk circuleren en de geesten verzieken? Bouwen we eindelijk een buffer? Of is het al te laat?

Niet alleen in de brede samenleving, ook binnen de eigen lgbti+-gemeenschap moet worden gestreefd naar meer gelijkheid. MO*columnist Rémy Bonny maakt zich grote zorgen over enkele tendenzen die hij de laatste maanden steeds vaker ziet opduiken in zijn kennissenkring.

We verlangen naar dingen die eeuwig in verandering zijn en toch blijven, zoals muziek van onsterfelijke schoonheid, een rivier of de seizoenen. Dat is een troostende gedachte, vindt MO*columnist Jan Mertens. Maar het is net dat wat we met ons gedrag dreigen te verstoren.

Vanwaar de obsessie om zo ver mogelijk van huis een buitenlandse stage of vrijwilligerswerk te doen? MO*columniste Latifah Abdou stelt het nut daarvan in vraag. 'Als interculturele competenties verwerven het doel is, waarom worden die competenties bij studenten met een migratieachtergrond dan niet erkend?'

Latifah Abdou is doodeerlijk in haar nieuwe column over haar zwart-zijn: ze twijfelde om over dit thema te schrijven. ‘Schrijven over raciale identiteit vergt een bepaalde kwetsbaarheid.’ Ze doet het toch, omdat ze merkt dat veel andere mensen uit de diaspora worstelen met dezelfde vragen.

Waarom kiezen de ouders van MO*columniste Latifah Abdou steevast voor Driehoek, in plaats van Drijhoek als ze het hebben over de Kempische wijk uit hun buurt? ‘Wij konden het ons niet veroorloven om dialect te spreken. Het moest ten allen tijde Algemeen Nederlands zijn.’

Schuldgevoel is een van de interessantere menselijke emoties, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. De ene heeft er al wat meer van dan de andere. Ze zou er heel graag wat van uitdelen aan wie er ontbeert en bij machte is iets wezenlijks en structureels te veranderen, maar dat flagrant verzuimt.

Diversiteit en inclusie worden te vaak verkeerd geïnterpreteerd, zegt MO*columniste Latifah Abdou. ‘Een goed beleid is geen kwestie van met z’n allen samen rond een kampvuur te gaan zitten. Het is een kwestie van de norm in vraag te stellen.’

Een bepaald soort mannelijkheid heeft in onze geschiedenis een spoor van vernieling nagelaten, stelt MO*columnist Jan Mertens vast. Toch ziet hij geen enkele reden waarom mannelijkheid zo vernietigend zou moeten zijn. 'We moeten oog hebben voor wonden die we door de tijd heen doorgeven.'

Taal evolueert en dat is een doodnormale zaak, stelt MO*columnist Walter Zinzen. Maar er valt hem ook iets op: ‘Terwijl het taboe over schuttingswoorden is verdwenen, vindt een taalevolutie plaats naar meer zachtheid en respect. De tegenstelling kan niet groter zijn.’

“Commons”, waarbij mensen gezamenlijk iets beheren en daar afspraken over maken, zitten in de lift. MO*columniste Liesbeth Gijsel juicht zulke initiatieven toe. Met buren beheert ze zelf een samentuin.

Na drugshandel is mensenhandel de meest winstgevende illegale activiteit ter wereld, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. Mensen worden verhandeld als gereedschap in de uitverkoop. 'Wanneer profijt lonkt passen principes in een kinderhand.'