De bom ontploft net buiten de school terwijl ik binnen aan het praten ben met kinderen en leerkrachten. De deuren en ramen van dit halfvernielde schoolgebouw in dit dorp vlakbij Fallujah, 70 kilometer westelijk van Bagdad trillen, maar de kinderen vertrekken geen spier. Ze groeien op in bezet Irak en ze haten de Amerikanen.

"Dit is mijn zoon! Hij werd gemarteld en vermoord, ik ben hem voor altijd kwijt!", roept een vader bij het centrale lijkenhuis in Bagdad. De instelling ontving dit jaar elke maand meer dan duizend lichamen, voor de oorlog waren het er maar twee- tot driehonderd. Geen enkele officiële statistiek schetst een even accuraat beeld van de situa ...