Moederdag deed psychologe en MO*columniste Miranda Ntirandekura Aerts terugdenken aan haar sessies met Riane. Fysiek leek er niets met Riane, maar zelf is ze ervan overtuigd dat haar lichaam is gebroken. ‘Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.’

In tijden van oorlog staat de deontologie van journalisten en fotografen onder druk, ziet Alexandro Yaramis van StampMedia. Gruwelijke, vaak zeer expliciete beelden van de slachtoffers in Gaza gaan de wereld rond. Maar is dat wel de beste aanpak om mensen te informeren?

Hoe gevaarlijk is Duitsland? Die vraag stelt MO*columnist Geert van Istendael zich. ‘Nee, het bruine beest is niet dood en dat monster heeft zijn hol vlak naast ons land.’

Doorgedreven pacifisme met een oproep tot ontwapening is allesbehalve een teken van zwakte, schrijft MO*columnist Thomas Goorden. ‘Net in reactionair geweld zit geen greintje moed of creativiteit.’

Taal is nooit neutraal. Het is duidelijk dat er een rechtstreeks verband is tussen woorden en daden en tussen verkiezingstaal en beleid, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Kijk maar naar bijvoorbeeld Viktor Orbán. Die deed precies wat hij de Hongaren beloofde.  

Poetin voert een ‘Kulturkampf’ tegen Europa, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. 'Het is een strijd op leven en dood tussen twee levenswijzen die onverzoenlijk worden geacht. Hij speelt met ons, als een kat met een muis. Een kolossaal vette muis.'

20.000 doden had de Britse luchtmaarschalk Arthur “Bomber” Harris op zijn geweten na het bombardement op Dresden in WOII. Een stad zonder militaire doelen. Een beetje zoals Poetin toch, niet waar?, schrijft Walter Zinzen. Maar Harris werd niet veroordeeld, hij werd geëerd als een oorlogsheld.

Nu de oorlog in Oekraïne in alle hevigheid woedt, reageert de wereld geschokt op de gruwel. Toch zijn er ook stemmen die zich laatdunkend uitlaten over driekwart eeuw vrede. De weerstand tegen vrede lijkt een modern verschijnsel. Maar, zegt Geert Van Istendael, donderpredikers zijn van alle tijden.

MO*columnist Walter Zinzen begrijpt de drang van een deel van de Europese bevolking om de wapens op te nemen ‘ter verdediging van Oekraïne’ niet. Voor hem is de sanctiepolitiek tegen Poetin de enige juiste. Gelukkig ‘beseft de NAVO dat deelname aan deze oorlog de kortste weg naar een wereldoorlog is’.

Betekent Oekraïne ‘grensland’ of gewoon 'land, gebied, streek'?,  vraagt Geert van Istendael zich af in zijn column. Wat zeker is, is dat de staat aan de rand van twee machtsblokken ligt en dat het veel verschillende overheersers heeft gekend. ‘De rand is vaker wel dan niet een hachelijke plek.’

Het ondenkbare is gebeurd: er is opnieuw oorlog in Europa. Het brengt bij MO*columnist Jan Mertens pijnlijke herinneringen naar boven. Maar er is een andere logica mogelijk, schrijft hij ook. ‘Een die betekent dat we met meer nederigheid en openheid naar onze plaats in de wereld kunnen kijken.’

Dertig jaar na Zwarte Zondag leest Bieke Purnelle het zoveelste opiniestuk dat haar vertelt dat ‘we naar die mensen moeten luisteren’. Ze vraagt zich af hoe ons dat vooruit helpt, luisteren naar mensen die niet in staat zijn te begrijpen waar de grenzen liggen van het democratisch meningsverschil.