We weten dat we te veel vlees eten en produceren, schrijft econoom Jonas Van der Slycken. Maar de individuele overproducent of overconsument met de vinger wijzen, zal weinig zoden aan de dijk brengen. Afkicken van onze vleesverslaving vraagt om collectieve rituelen.

We hebben niet alleen een energietransitie nodig, maar ook een omslag in het Europese grondstoffenbeleid. Extractie terugschroeven en mondiale ongelijkheden aanpakken, daar moet het om gaan. Waar blijft de ‘sense of urgency’? vraagt beleidsmedewerker bij Broederlijk Delen Wies Willems zich af.

Dat financiële instellingen mee verantwoordelijk zijn voor mensenrechtenschendingen, klimaatverandering en natuurvernietiging is bekend, schrijft MO*ontwikkelaar Wies Willems. Het is dan ook wraakroepend dat de sector erin slaagt om te ontsnappen aan nieuwe Europese duurzaamheidsregels.

Onze afhankelijkheid van Russisch gas, de energiecrisis of de klimaatverstoring: MO*ontwikkelaar Jonas Van der Slycken ziet ontelbare redenen om ons gebruik van fossiele brandstoffen uit te bannen. Maar hoe zou een doortastend beleid dat ook nog eens sociaal en rechtvaardig is eruit kunnen zien? 

Veel mensen blijven inzetten op groei als deel van het economisch herstel na corona, schrijft MO*Ontwikkelaar Jonas Van der Slycken. Dat komt volgens hem omdat de huidige economieën structureel afhankelijk zijn van groei, ‘Er zijn alternatieven, alleen hebben de beleidsmakers dat nog niet helemaal begrepen.’

Het klimaatactivisme is terug. Dat is broodnodig voor wie wil genieten van zijn oude dag, schrijft econoom Jonas Van der Slycken. ‘Het aantal betrokken burgers zal nóg sneller stijgen dan de concentratie van broeikasgassen in de atmosfeer.’

Relativeren heeft een negatieve bijklank, maar daar moeten we vanaf: door zaken te plaatsen in een reeks van vergelijkbare gebeurtenissen maken we onze verantwoordelijkheid ervoor duidelijker, en moeilijker te negeren.