Als we willen dat iedereen in onze Vlaamse samenleving vlot Nederlands spreekt, dan moeten we misschien beginnen met een gunstiger klimaat te creëren om de taal aan te leren, schrijft Merel Overloop in haar eerste blog op MO*.

‘Boetes voor wie thuis niet genoeg Nederlands spreekt? Wat is het volgende?’, vraagt MO*blogster Nela Deleu zich af. ‘Moet ik binnen een paar jaar betalen als mijn kind het verschil niet weet tussen een scherpe hoek en een loodrechte lijn? Omdat wiskunde ook belangrijk is?’

Rafiq heeft rugpijn, pijn aan zijn boven- en onderarmen, aan zijn billen en benen, aan zijn handen en voetzolen. De pijn gaat nooit meer weg. Ze is het gevolg van de stokslagen die hij en zijn beste vriend kregen in een Syrische gevangenis. Maar Rafiq kan het navertellen.

MO*blogger Pablo Fernandez is vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen en ziet hoe het aantal mensen uit Oekraïne zonder Oekraïens paspoort de afgelopen weken toenam aan het Klein Kasteeltje in Brussel. Daarbij blijft één vraag hangen: waarom kan de opvang niet dezelfde zijn voor élke oorlogsvluchteling?

Vijftien jaar werkervaring heeft MO*blogger Staša Pavlović al. Toch duikt taal als potentieel probleem op bij sollicitaties. Ze beheerst het Nederlands nochtans goed genoeg om er boeken in te vertalen. Waarom peilen werkgevers toch eerst naar haar talenkennis, dan pas naar haar competenties?

Een coming-out op het werk is niet gemakkelijk, schrijft Anke De Malsche. Zeker niet wanneer daar heel wat praktische zaken aan te pas komen, zoals papierwerk voor je nieuwe naam of ziektedagen voor je transitie.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Een inclusieve samenleving is een proces van lange adem, met vallen en opstaan, met successen en tegenslagen, maar ze is vooral maakbaar, benadrukt Sara Weemaes, experte jeugdwelzijn, diversiteit en armoede.

Lies Gallez begint maandag aan haar vierde jaar als lerares in de onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers (OKAN). ‘De enige zekerheid die ik vooraf heb, is dat diversiteit in mijn klas een feit zal zijn. En dat integratie kans op slagen heeft, wanneer we samen werken aan een nieuwe toekomst.'

Dinesh besloot twee jaar geleden zijn perfecte leven achter te laten en begon opnieuw in België. ‘Bedankt, België voor mijn nieuwe thuis. Bedankt dat je zo open, aardig en liefhebbend voor me bent. Je zal altijd mijn thuis zijn.’ 

Het aanpakken van islamofobie begint bij de politiek, maar het is de burger die zijn verantwoordelijkheid zal moeten nemen. Of hoe er achter iedere Doornaert een Francken staat.

Een ode aan de vrouw. Een ode aan u, mijn moeder, mijn echtgenote, mijn zuster, zowel familiaal als in geloof. Een ode aan uw bestaan, aan uw verleden en aan uw toekomst.