'Al te vaak wordt de economie als excuus gebruikt om te talmen'

Werknemers voor het klimaat leggen het werk neer

Linh Do (CC BY 2.0)

 

Helena Vanrespaille

Donderdag waren we ook bij de spijbelende studenten, de spijbelende werknemers. Wij eisen een klimaatbeleid, wij eisen een lagere CO2-uitstoot en wij doen dat door het werk neer te leggen. Want al te vaak wordt de economie als excuus gebruikt om te talmen, een non-beleid te voeren.

De eerste keer dat ik ging betogen voor het klimaat was ik 15 of 16 jaar. Ik weet het niet meer precies, het is ondertussen al meer dan acht jaar geleden. Eerst betoogden we tegen klimaatverandering, daarna vroegen we om een beperkte opwarming van een halve graad en ondertussen hebben we zelfs die ambities moeten afzwakken tot een opwarming van maximum 1,5° Celsius. Moedeloos word ik ervan. En mijn geduld is op. Ons geduld is op, want ik ben niet alleen.

En ja, er komt een moment dat we in ons eigen vlees moeten snijden. Maar waarom niet, als het voor onze toekomst is?

Al jaren vragen we om een doortastend klimaatbeleid, maar de politiek kijkt weg. Politici beweren dat economie, werkzekerheid en BNP voorgaan op alles. In werkelijkheid kijkt onze regering gewoon weg. Er zijn al zoveel gemiste kansen, zelfs laaghangende vruchten werden niet geplukt. De groene taxshift is er nooit gekomen. Het duurzame en efficiënte mobiliteitsbeleid waar werkgevers om smeken, blijft nog steeds uit. De regering doet haar werk niet.

En het kan wel: een gezonde toekomst en een duurzame economie. Liberalen en groenen vinden elkaar in de groene economie. Innovaties in windmolenbouw creëren nieuwe jobs. Jonge ondernemers (mijn generatie) stampen duurzame bedrijven uit de grond: tuinaannemers voor meer biodiversiteit, een pakjesdienst met fietskarren, een coöperatie voor hernieuwbare energie of een veganistisch restaurant. Je kan het zo gek niet bedenken of ze creëren groene jobs. En ja, er komt een moment dat we in ons eigen vlees moeten snijden. Maar waarom niet, als het voor onze toekomst is? Dan heet dat ‘door de zure appel heen bijten’ of ‘vijf minuten politieke moed’.

Wij vragen een doortastend klimaatbeleid. De CO2-uitstoot moet omlaag en wel nu. Wij zijn jong en hebben nog een heel leven (en een carrière) voor ons. Wij zijn nog maar pas aan de slag, nog niet lang genoeg om het werk neer te leggen voor futiliteiten. Maar het klimaat is geen futiliteit en, sorry beste werkgever, wij kunnen het ons niet permitteren om niet voor de toekomst te strijden.

Donderdag staan we in Brussel. Men zal ons verwijten luiaards te zijn die voor niets het werk neerleggen. Laat ze praten.  Men zal cynisch voorspellen dat we er op zondag niet staan. Wees gerust, zondag zullen we er zijn. Zondag zullen we er zijn, zoals we er waren op 2 december en straal genegeerd werden. We zijn veel te lang veel te braaf geweest. En nu voeren we de druk op, ook op donderdag, we zullen er staan tot ze ons niet meer kunnen negeren.

Helena Vanrespaille is bio-ingenieur en freelance journaliste.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.