‘Tijd voor een eigen lobby’

De denigrerende reacties op bewuste keuzes om minder te verspillen en te vervuilen, mogen dringend achterwege blijven, schrijft Maaike Bonner-Lens. Een extra duwtje in de rug, kan op sommige momenten ook geen kwaad, geeft ze grif toe. 

  • Floris Van Cauwelaert (CC0) MOMA San Francisco Floris Van Cauwelaert (CC0)

Ik heb intuïtief een ecologische en ethische reflex - ongetwijfeld versterkt door mijn opvoeding - die blijkbaar door sommige mensen als arrogant, en door andere mensen als bedreigend ervaren wordt. Of als een combinatie van de twee. Wat maakt toch dat mensen zo bang zijn van het onbekende?

Dat een decennium aan sensibilisering amper voldoende is om sommigen onder ons van het belang van sorteren te overtuigen, of de noodzaak om misschien wat minder te consumeren. Waarom kiest een groep mensen er spontaan voor om zoveel mogelijk te hergebruiken, de kringwinkel te bezoeken en de auto te laten staan terwijl een andere groep enthousiast is over het laatste aanbod bij Axion en een winkelketen waar kleding soms minder kost dan een brood. Voer voor pedagogen en antropologen.

Lacherige, denigrerende en agressieve reacties

Mij overkomt het in ieder geval sinds kort weer geregeld. Dat persoonlijke, bewuste keuzes als bedreigend ervaren lijken te worden en ik lacherige, denigrerende en soms zelfs agressieve reacties krijg. Gewoon op iets wat ik doe; niet als reactie op een enthousiast betoog of een concrete uitleg.

Telkens opnieuw een pijnlijke ervaring, niet alleen omdat heel persoonlijke keuzes aangevallen worden maar vooral omdat het me moedeloos maakt dat perfect intelligente mensen liever lacherig doen over iets, dan even stil te staan bij hun keuzes. Mogelijk bepaalde dingen op een andere manier aanpakken dan ze nu toe gewend zijn.

Je zou kunnen zeggen dat ik blij moet zijn met wat ik bereik door mijn bewuste keuzes. Dat het voorbeeld een inspiratie kan zijn. En dat verandering tijd vraagt. Wel, ik heb daar eerlijk gezegd geen geduld meer voor.

Je zou kunnen zeggen dat ik blij moet zijn met wat ik bereik door mijn bewuste keuzes. Dat het voorbeeld een inspiratie kan zijn. En dat verandering tijd vraagt. Wel, ik heb daar eerlijk gezegd geen geduld meer voor.

Al meer dan dertig jaar hoor ik doemscenario’s over hoe het er met onze planeet voorstaat. Hoor je mensen zeggen ‘dat het zo niet langer kan’, en ‘dat er dringend iets moet veranderen’. Wanneer er oplossingen aangereikt worden om zelf iets te kunnen bijdragen, voel ik me opgelucht en blij.

Wasbare luiers, menstruatiecups, herbruikbare groentezakjes en boodschappentassen. Kringwinkels, autodelen en minder vlees eten. En ik zie gelukkig steeds meer mensen voor een of meer van die oplossingen kiezen. Maar voor elk nieuw contact, elke nieuwe kennis of vriend die bewust consumeert blijven er minstens drie bestaande contacten achter die de stap niét zetten. Een deel van hen vermijdt om er bij stil te staan. Een ander deel kiest er ondanks een intellectueel en economisch vermogen bewust voor om de stap niet te zetten.

Wat we niet zelf doen

Ik kan zelf nog heel veel meer doen om mijn ecologische voetafdruk te verkleinen. Om de wereld een klein beetje mee te helpen verbeteren. Hetgeen ik doe, doe ik met overtuiging. Het kost me ook geen moeite omdat die keuzes intussen een deel van mijn leven zijn; een gewoonte geworden.

Voor al de rest; het autodelen, dichter bij huis vakantie nemen, nog minder energie verbruiken, nog meer de fiets nemen, etc.? Daar heb ik een duwtje in de rug voor nodig. Wat externe motivatie, wat lichte druk eventueel. En wat mij betreft, mag dat liever vroeger dan later. Maar in de tussentijd mag onze overheid maatregelen nemen om te zorgen dat wegwerpluiers een luxeproduct worden, dat openbaar vervoer efficiënter en ecologischer wordt, dat plastic-zakjes naar het museum verbannen worden en dat menstruatiecups gratis ter beschikking staan van elke vrouw. Of dat er op z’n minst geen luxetaks meer op geheven wordt. Met de woorden van Jeroen Olieslagers en Stef Kamil Carlens: ‘het is tijd voor een eigen lobby’.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

  • Eeuwige zoeker

    Een geval apart. Bezeten door oprecht zijn, eeuwige zoeker. Trotse moeder van drie, echtgenote van Johan Bonner. Fan van Tante Rosa, Klein Spook, Vipassana en Mindfulness.

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.