NMBS en Zomer Zonder Vliegen, één front?

Over de verbeeldingskracht van de NMBS (of het gebrek daaraan)

Louis Espéret / Flickr (CC BY-SA 2.0)

 

‘We bedanken voor de interesse in ons bedrijf (sic) en wensen je heel veel succes met de campagne’. Het was een tijd geleden de afsluitende zin in een mailtje van de NMBS als antwoord op ons voorstel tot mogelijke samenwerking tussen de NMBS en onze Zomer Zonder Vliegen-campagne.

Het voelde als een afwijzing. Zijn we slechte verliezers of schatten we onszelf te hoog in? Trekken we te snel conclusies of is er meer aan de hand?

Akkoord, we hadden in eerste instantie gewoon naar gratis treintickets gehengeld. Net als in het eerste seizoen wilden we ook dit jaar een wedstrijd aan onze campagne koppelen. Sponsoring door onze meest voor de hand liggende partner, dat kon toch geen probleem zijn? Enkele gratis railpassen, als blijk van sympathie? Een beperkte sponsoring als eerste kennismaking, op langere termijn misschien een opstapje naar verdere vormen van samenwerking en uitwisseling?

Die mogelijkheid liet het NMBS-mailtje alvast niet open. Salut en de kost, lazen we, maar dan in het soort standaardcommunicatie dat vooral een totaal gebrek aan betrokkenheid verraadt.

Zomer Zonder Vliegen is óns verhaal dat we met zoveel mogelijk mensen willen delen. De NMBS daarentegen heeft een ontstellend gebrek aan geloof in het eigen verhaal

De promotie van alternatieven voor vliegreizen en mensen inspireren om voor die alternatieven (lees: treinreizen) te kiezen, is een van de belangrijkste bestaansredenen van Zomer Zonder Vliegen. In al onze communicatie zetten we hard in op positieve beeldvorming over treinen. Het is in die zin erg jammer dat de NMBS, als een van de meest voor de hand liggende mogelijke partners, niet meer interesse toonde in ons initiatief en onze campagne of op een meer concrete manier haar steun kan uitspreken.

We krijgen heel veel vragen voor samenwerking van een waaier aan organisaties, en vragen van media en studenten enzovoort. Fantastisch allemaal, en erg motiverend om volledig belangeloos veel tijd en energie te blijven investeren in ons engagement.

Onze sterkte is dat we geloven in ons verhaal. Het verhaal van Zomer Zonder Vliegen is óns persoonlijk verhaal, dat we met zoveel mogelijk mensen willen delen. Because it’s worth it.

En de NMBS? Een ontstellend gebrek aan geloof in het eigen verhaal uit zich op zoveel manieren. Fietsers op de spitstreinen? Bannen maar, die vervelende fietsers die teveel plaats innemen. Reclame op de trein voor vliegcitytrips en autoverzekeringen? De spoorwegmaatschappij ziet er geen graten in.

Mobiliteitsexpert Kris Peeters (de andere) schreef enkele weken geleden in De Standaard over het belang van verbeeldingskracht om mensen warm te maken voor iets: ‘De NMBS is er nog altijd van overtuigd dat haar reizigers gelukkig zullen zijn wanneer hun trein stipt op tijd vertrekt en aankomt. Over de kwaliteit van de reis zelf en het verhaal dat daarbij hoort, wordt niet eens nagedacht.’

Vertrekkensklare vliegtuigreizigers die voor de camera vertellen waar ze naartoe gaan: het zijn standaard-journaalbeelden bij het begin van iedere schoolvakantie. Knap staaltje marketing, vermomd als journalistiek. Telkens opnieuw ziet Brussels Airport haar kans schoon om voor de verzamelde pers even haar favoriete verhaal te vertellen: hoe de passagierscijfers blijven groeien en hoe hard dat wijst op de noodzaak om de capaciteit van de luchthaven te vergroten én het vluchtnetwerk uit te breiden. Het is alleen de overheid die wat meer moet meewillen en alles komt goed.

Je kan zeggen van de luchthavenindustrie wat je wil, ze geloven wel in zichzelf. Bescheidenheid is hen vreemd of ze geven toch minstens die indruk. In het zevenuurjournaal zagen we nog nooit beelden van mensen die met de trein op vakantie vertrekken in Brussel-Zuid.

Er werken bijna 20.000 mensen bij de NMBS, en nog eens 13.000 bij infrastructuurbeheerder Infrabel. We kunnen ons niet voorstellen dat er binnen dat grote personeelsbestand geen ontelbare werknemers zijn die het verhaal van Zomer Zonder Vliegen mee willen uitdragen. Het kan niet anders dan een ontspoorde bedrijfscultuur zijn die er voor zorgt dat ze zich gefnuikt voelen in hun enthousiasme. De bedrijfscultuur bij de NMBS moét anders. Het is alleen de leiding van het bedrijf die wat meer moet meewillen en alles komt goed.

Deze bijdrage verscheen eerder op de blog van Zomer Zonder Vliegen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Over de auteur

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.